Ἐγχειρίδιο ὀργασμοῦ

Ἐγχειρίδιον τοῦ ἀντρικοῦ ὀργασμοῦ

ἤτοι : ἡμιεπιστημονικὴ μονογραφία ποὺ προσφέρεται ὡς μπούσουλας

(manual) for  ladies

(ὁδηγίαι κτήσεως for ladies): Λόγω του ὅτι μερικὲς κυρίες– καὶ  τῶν δύο φύλων - δὲν κατάφεραν ποτὲ νὰ  δοῦν ἐκ τοῦ σύνεγγυς ἀνδρικὸ ὀργασμό, διὰ τοῦτο, καὶ τοῦτο τὸ - ἰδιαίτερης ἡμιεπιστημονικῆς ἀξίας πόνημα - προσφέρεται ὡς μπούσουλας (manual) for the ladies....  Ἀκολουθῆστε ἕναν ἀπὸ τοὺς  

τέσσερις δρόμους καὶ ἀμοιβὴν θὰ λάβετε.

Ὅτι λάβετε φάγετε !!!

Ἡ χειροπιαστὴ ὁδός.

Πρῶτο βῆμα:Παίρνουμε ἕναν φαλλὸ  τοῦ ὁποίου ὁ ἰδιοκτήτης (φαλλοῦχος) τυγχάνει ἠλικιακὰ κάτω τῶν 80ήκοντα ἐτῶν ἀφενός, ἀφετέρου δείχνει πρόθυμος νὰ μᾶς ἀφήσει νὰ παίξουμε μὲ αὐτὸ διὰ τοῦ ὁποίου – ἐκτὸς τῶν ἄλλων – κατουράει. Θωπεύουμε τὸν φαλλὸ  ἢ τὸν ἀσπαζόμαστε μέχρις ὅτου ὀρθωθεῖ αὐθάδικα κοιτώντας μας στὰ μάτια. Ἐὰν ὁ φαλλοῦχος ἀρχίσει νὰ βαριανασαίνει, δὲν πτοούμεθα διότι χάρη στὸ παρὸν πόνημα θὰ μάθουμε πὼς δὲν ὑποφέρει ἀπὸ ἄσθμα μὰ ἀπὸ γκάβλα, πράγμα τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι κὰτ΄ ἀνάγκην  κακό. Ἐὰν ὁ φαλλὸς παραμείνει ταπεινὸς καὶ χαμερπὴς σὰν σαλίγκαρος  ποὺ φοβᾶται μὴ τὸν πατήσουν συμπεραίνουμε ὅτι:

1ον. Ὁ φαλλοῦχος  δὲν ἠμπορεῖ δὲν δύναται…

2ον. Ὁ φαλλοῦχος δὲν μᾶς κάνει κέφι…

Ὅποτε ἀλλάζουμε φαλλὸ καὶ ἀρχίζουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή. Τώρα ἂν ὅλα πᾶνε καλά, συνεχίζουμε στὸ ἑπόμενο βῆμα.

Ἑπόμενο βῆμα (καὶ τὸ μακρύτερο ):Θεωροῦμε ὅτι ὁ φαλλὸς εἶναι κάτι σὰν σέικερ μὲ τὸ ὁποῖο βαρᾶμε φραπεδιά, μὲ κινήσεις ρυθμικές, σταθερὲς καὶ παλίνδρομες. Ἀπὸ ἡμιεπιστημονικῆς πάντα ἀπόψεως, εἴμαστε στὴ φάση κατὰ τὴν ὁποία ὁ φαλλοῦχος βογκάει σὰν ἑτοιμόγεννη, ὄχι ὅμως ἀπὸ πόνους μὰ ἀπὸ γκάβλες. Ὁ δὲ φαλλὸς ἀνορθώνεται ὄχι ἀπὸ σεβασμὸ μὰ ἐπειδὴ διακατέχεται ἀπὸ τὸ σύνδρομο Ο.Φ.Ο.Α.Σ. (Ὄρθωσις Φαλλοῦ Οὐχὶ Ἀπὸ Σεβασμό). Τώρα πλέον πλησιάζουμε στὴν ἀνακάλυψη τοῦ ἀνδρικοῦ ὀργασμοῦ. Ἀνάλογα μὲ τὸν φαλλοῦχο τὸ ποθούμενο ἀποτέλεσμα θὰ ἔρθει ἀργὰ ἢ γρήγορα ἀρκεῖ νὰ ἀκολουθήσετε τὶς ὁδηγίες. Λέγω δὲ ἀργὰ ἢ γρήγορα διότι ὑπάρχουσιν καὶ κοκορογάμιδες

Σκηνὴ τέλους:Ὁ φαλλὸς εἶναι πλέον σκληρὸς καὶ αὐθάδης. Μᾶς ἀτενίζει αὐθάδικα στὰ μάτια ἄνευ αἰδοῦς καὶ ἐμεῖς συνεχίζουμε νὰ κοπανᾶμε φραπὲ θέλοντας νὰ ἐπιτύχομεν  ἀφρὸν μέν, πλούσιον δέ. Καὶ ξαφνικά, ὁ ὀρθωμένος φαλλὸς μᾶς φτύνει κατάμουτρα. Ὅμως ἐμεῖς – χάριν τῆς παρούσης μελέτης φυσικὰ -, δὲν παρεξηγούμεθα. Τοῦ φερόμαστε μὲ τρυφερότητα. Διότι τὸ διακατεχόμενον ἀπὸ ΟΦΟΑΣ μαραφέτι, δὲ μᾶς ἔφτυσεν ἀλλὰ μᾶς "ἔχυσε" καθὼς θὰ ἔλεγε καὶ ὁ βάρβαρος φαλλοῦχος. Ἐκσπερμάτισε, λέγω ἐγώ, ὁ ἡμιεπιστήμων.

Ἡ διὰ τῆς γλώσσης ὁδός.

Ἕτερος δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὸ αὐτὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ λειχία (γλείψιμο) τοῦ πέους, τὸ γνωστὸ σὲ ὅλους τσιμπούκιον (πεολειχία + πεοθηλασμός) . Βέβαια ὁ ὅρος "πίπα" ἢ "τσιμπούκι" δέον ὅπως ἀποφεύγεται διότι ἐσχάτως προέκυψαν καὶ αἳ γνωσταὶ  καπνοαπαγορεύσεις αἳ ὁποῖαι θὰ ἠμποροῦσαν νὰ ἔχουν ἀνασταλτικὴ δράση σὲ ἕνα τόσο εὐγενὲς σπόρ. Ἡ πεολειχία δὲν εἶναι καὶ τὸ εὐκολότερο πράγμα στὸν κόσμο. Πολλὲς κυρίες τὴν ἀποφεύγουν  ἐπειδὴ δὲν τὸ κατέχουν τὸ ἄθλημα. Δικαιολογίες τοῦ στὺλ σιχαίνομαι, ἀηδιάζω, ἐγὼ δὲ κάνω τέτοια πράματα κλπ, εἶναι – μὲ συγχωρᾶτε γιὰ τὴν ἔκφραση – τοῦ κώλου.

Προσοχὴ ὅμως. Ὁ φαλλὸς εἶναι τὸ ἴδιο μυγιάγγιχτος μὲ τὴν κλειτορίδα ἀπὸ τὴν ὁποία ξεχωρίζει μόνο λόγω μεγέθους καὶ λόγω ἐκσπερμάτισης. Κοντολογὶς ἂν ξέρετε τί νὰ κάνετε σὲ μία κλειτορίδα ξέρετε τί νὰ κάνετε καὶ σὲ ἕναν φαλλό. Σχετικὰ μὲ τὴν πεολειξία, ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶναι τέχνη ζόρικη, οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοι ἔλεγαν ὅτι "ἐπανάληψη μήτηρ μαθήσεως". Ἐπὶ τῆς οὐσίας διὰ τὴν πεολειχία, τοποθετοῦμε τὸν φαλλὸ ἐντός της στοματικῆς κοιλότητας καὶ ἐπιμένουμε μὲ τὴν ὡς ἄνω περιγραφεῖσα τεχνικὴ  "φραπὲ" στοχεύοντας ὑπομονετικὰ στὸ παραγόμενο προϊόν, ἤγουν τὸ σπέρμα. Ἡ διὰ τῆς γλώσσης βοήθεια μὲ θωπεῖες καὶ λειχίες ἐνδείκνυται ἐνῶ ὁποιαδήποτε συμμετοχὴ τῶν ὀδόντων δέον ὅπως  ἀποφεύγετε.

Ἡ ἱεραποστολικὴ ὁδός.

Ὁ τρόπος αὐτὸς ὀνομάζεται καὶ συνουσία. (γαμήσι) Ἡ συνουσία θεωρεῖται ἀπὸ 

μερικοὺς συναδέλφους ὡς ἡ  "κλασσικὴ ὁδὸς". Δὲ θὰ διαφωνήσω μὲ τὸν ὄρο

"κλασσικὴ ὀδός", θὰ σχολιάσω ὅμως ὅτι μακρὰν ἀπέχει του νὰ εἶναι ἡ δημοφιλέστερη. Ὅπως καὶ νὰ  ἔχει, τὰ πράγματα εἶναι ἁπλά. Παίρνουμε ἕναν φαλλό, κατὰ προτίμηση ἕναν ποὺ βρίσκεται στὴ φάση ΟΦΟΑΣ καὶ τὸν εἰσαγάγουμε στὸν γυναικεῖο κόλπο. 

Τὸ μυστικὸ εἶναι, ὁ κόλπος νὰ ἔχει ὑγρανθεῖ, (ἐλπίζω ὄχι ὅσο ὁ Μεσσηνιακός).

Τεχνικᾶς διὰ τῶν ὁποίων θὰ ἐπιτύχουμε  φυσικὴν ὕγρανση τοῦ κόλπου θὰ  περιγράψω μίαν ἑτέραν φορᾶν, σὲ προσεχὲς πόνημα. Μέχρι τότε θεωρῶ ὅτι ὁ σίελος εἶναι τὸ καταλληλότερο λιπαντικό.. Ἐλπίζω νὰ καταλάβατε ἤδη ὅτι ἡ ὁδὸς ταύτη ἀπευθύνεται σὲ κυρίες ἑνὸς καὶ μόνον φύλλου. Ὅταν ὁ φαλλὸς εἰσέλθει στὸν κόλπο, ἀφῆστε τὸν μὲ ἡσυχία νὰ κάνει τὰ κόλπα του. Ἔτσι γιὰ νὰ σκοτώσετε τὴν ὥρα μέχρις ὅτου καταφέρει - διὰ τῶν παλίνδρομων κινήσεων - νὰ  "φτύσει", ἀπολαῦστε γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ, τὰ βογκητὰ τοῦ φαλλούχου καὶ τὰ σπασίματα τῆς μέσης ποὺ θὰ ζήλευε ἀκόμα καὶ ἀνατολίτισσα  ἀρτίστα τοῦ χοροῦ τῆς κοιλιᾶς. Δεῖτε τὶς ἐμφανῶς-διεσταλμένες κόρες τῶν ματιῶν του καὶ τὸ θολὸ-ἀπλανὲς βλέμμα τῆς ἀγελάδας. Μετὰ ἀπὸ λίγο - ἢ λίγο πιὸ ἀργὰ ἂν εἶναι καὶ μερακλὴς ὁ φαλλοῦχος παρακαλῶ  - κρατηθεῖτε νὰ μὴν γελάσετε -μὲ τὰ ἀρχαιοτραγωδικὰ  ὤχ!, ὤχ!, ὠιμέ!, ἀλὶ κλπ. Ἡ μαγικὴ στιγμὴ τῆς κορύφωσης φτάνει. Ὁ φαλλοῦχος ἀνακουφίζεται καὶ ὁ φαλλὸς σᾶς φτύνει βαθειὰ (ἢ ὀλιγοτερον βαθειὰ στὴν περίπτωση  Κινέζου) μέσα στὸν κόλπο.

Ἐλπίζω νὰ φορέσατε περικαυλίδαν. Ἂν ὄχι ἐλπίζω ὁ φαλλοῦχος νὰ τράβηξε τὸ μαραφέτι τοῦ ἐγκαίρως καὶ νὰ  ἔφτυξε  στὰ πέριξ της κοιλιακή σας χώρα. Ἂν κανένα ἀπὸ τὰ δύο δὲν ἔγινε εἶναι σειρά σας νὰ ἐλπίζετε πὼς ὁ φαλλοῦχος εἶναι κατὰ τί πτωχὸς τῷ σπέρματι. Ἄλλως ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος – ἐὰν δὲν ἔχετε διαβεῖ τὴν κλιμακτήριο – νὰ πάρετε μερικὰ κιλά, τουλάχιστον τοπικά….

Ἡ ὁδὸς τοῦ πίσω δρόμου.

(ὁ ἔρως τῆς κωλοτρυπίδας ὅπως ἔλεγε ὁ μακαρίτης ὁ Πετροπουλος)

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἄλλος δρόμος τὸν ὁποῖον οἱ γενναῖοι φαλλοὶ ἀκολουθοῦν στὴν λαχτάρα τους νὰ ἐναποθέσουν κάπου τὸ σπέρμα τους. Ἀντίθετα λοιπὸν μὲ τοὺς σολομοὺς (δὲν ὁμιλοῦμε περὶ τῶν καπνιστῶν), οἱ ὁποῖοι μόνον  ἐκεῖ ποὺ  ἔχουν γεννηθεῖ  γονιμοποιοῦν, οἱ φαλλοὶ ἀφήνουν τὸ σπέρμα τοὺς ὅπου δεῖ. Ἐκτὸς βέβαια ἐὰν θέλουν νὰ  διαιωνίσουν τὸ εἶδος, ὅποτε  μιμοῦνται τοὺς σολομοὺς  πράττοντας  ἀνάλογα καὶ σύμφωνα μὲ τὸν ἱεραποστολικὸ δρόμο. Εἰς πρωθύστερα πονήματα θὰ ἐντρυφήσομεν ἐπὶ τοῦ θέματος.  Λίγα λόγια λοιπὸν τώρα. Ὁ πρωκτὸς ἑξαιρώντας τὴν αὐτὸ-ὕγρανση – τὴν ὁποία δὲν διαθέτει – καὶ τὴν στενωπὸ– τὴν ὁποία διαθέτει – κατὰ τὰ ἄλλα ὁμοιάζει (εἶναι ἕνα) μὲ  αἰδoίον. Ἕνα αἰδοῖον ὅμως μὲ ἐπιπρόσθετα  δύο ἀκόμα προσόντα. Κὰτ΄ ἀρχὰς δὲν ἐγκυμονεῖ παρὰ μόνον κινδύνους καὶ δεύτερον δὲν ἔχει τὰ ροῦχα τοῦ κάθε τόσο…. Παρὰ τὰ προσόντα τοῦ ὅμως ἔχει καὶ τὰ ἀρνητικά του σημεῖα. Ἀπαιτεῖ γνώσεις καὶ χρειάζεται ἰδιαίτερη προετοιμασία. Ἄλλως, ὁ φαλλοῦχος δὲν 

"τὴν βγάζει καθαρὴ".

Ἡ ἡμιεπιστημονικὴ τούτη μονογραφία θὰ ἦταν ἀτελὴς ἂν δὲ εἶχε καὶ προτάσεις διὰ τὴν χρῆσιν τοῦ σπέρματος ἀναλόγως τῆς ὁδοῦ διὰ τῆς ὁποίας ἀποκτήθηκε.

- Τὸ σπέρμα στὸ γυναικεῖο κορμὶ εἶναι καλλυντικὸ ἀνεκτίμητο. Ἐπαλεῖψτε στὸ δέρμα χωρὶς αἰδῶ, κι΄ ἐκεῖ καὶ ἐδῶ.

- Τὸ σπέρμα ἐν τῷ στόματι δὲν προσφέρει εἰ μὴ μόνον θερμίδας. Νὰ σημειώσω ὅμως ἐδῶ ὅτι ἡ κατάποσή του ἀποτελεῖ φετὶχ διὰ τὸν φαλλοῦχο, ἐνῶ  προσπάθεια ἀποφυγῆς τοῦ στὺλ "σιχαίνομαι" ἐκ μέρους τῆς κυρίας, εἶναι σκέτη παπαριὰ μὲ δεδομένο ὅτι οἱ περισσότερες τρῶνε   fast food  καὶ ἄλλα τέτοια σκατά.

- Τὸ σπέρμα στὸ πρόσωπο ἢ στὸν λαιμὸ – ἀναλόγως μὲ τὸ ποὺ θὰ

χυθεῖ – δὲν πρέπει νὰ πάει χαμένο. Εἶναι ἄριστη ἀντὶ-γηραντικὴ κρέμα.

- Τὸ σπέρμα στὸν πρωκτὸ οὐδὲν προσφέρει εἰ μὴ μόνον τὴν  ἀνάγκην ἑνὸς ἀκόμη κλύσματος.

- Τὸ σπέρμα στὸ προφυλακτικὸ σὲ τίποτα δὲν χρησιμεύει.( Ὁ μακαρίτης ὁ Πετροπουλος ἀναφέρει στὴν "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΠΟΤΑΣ" κάτι τυπάκους ποὺ γυρίζανε τὰ πρωινὰ στὰ πάρκα καὶ πίνανε τὸ σπέρμα ἀπὸ τὰ πεταμένα προφυλακτικά, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι  ἄλλη ἱστορία καὶ θὰ σᾶς τὴν πῶ μία ἄλλη φορᾶ)

- Τελειώνοντας, τὸ σπέρμα στὴ μήτρα οὐσιαστικὰ δὲν προσφέρει τίποτε περισσότερο ἀπὸ τὴν διαιώνιση ἑνὸς ἐγωπαθοῦς καὶ ματαιόδοξου ζώου, τὸ ὁποῖο νομίζει ὅτι εἶναι ἄρχων τοῦ κόσμου καὶ ἀργὰ ἀλλὰ σταθερὰ καταστρέφει τὸν πλανήτη γῆ.

Dr Γεώργιος ὁ Βούς, 

διάσημος  ἡμιεπιστήμων καὶ  αὐτοδίδακτος ἐπιστήμων   
στὴν ἐμπειρικὴ  σεξολογία.