Πως πέθαναν οι Θεοί του Ολύμπου;

Από τα γέλια, όταν άκουσαν κάποιον να ισχυρίζεται

ότι είναι ο ένας και μοναδικός θεός.

Νίτσε

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Η ιστορία επαναλαμβάνεται,,,



Επειδή η ιστορία (ενίοτε δε  και η μυθολογία) επαναλαμβάνεται ως φάρσα αλλά και ως τραγωδία θα σας αφηγηθώ την παρακάτω διδακτική ελπίζω ιστοριούλα.

Στην ελληνορωμαϊκή μυθολογία, ο Αινείας (πιθανώς  από την ελληνική λέξη ανή που σημαίνει "έπαινος, φήμη. δόξα ") ήταν ένας ήρωας των Τρώων, γιος του πρίγκιπα Αγχίση και της θεάς Αφροδίτης. Ο πατέρας του ήταν εξάδελφος του βασιλιά της Τροίας Πριάμου. Ο Αινείας έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και στη ρωμαϊκή μυθολογία, και πιο συγκεκριμένα  στην Αινειάδα του Βιργιλίου, όπου είναι ένας από τους πρόγονους του Ρωμύλου και του Ρέμου οικιστών της Ρώμης . Είναι ο πρώτος αληθινός ήρωας της Ρώμης.

Στον Τρωικό πόλεμο λαμβάνει μέρος επικεφαλής των Δαρδάνων και είναι ο γενναιότερος μαχητής των Τρώων μετά τον Έκτορα. Ο Ρωμαίος μυθογράφος Γάιος Ιούλιος Υγίνος  στη μυθολογία του (Fabulae) μας γνωρίζει ότι ο Αινείας σκότωσε στη μάχη 28 Αχαιούς στον Τρωικό Πόλεμο.

Σύμφωνα με έναν ομηρικό ύμνο στην Αφροδίτη, όταν ο Αινείας γεννιέται, η μητέρα του η θεά Αφροδίτη τον παίρνει και τον παραδίδει στις νύμφες του Ψηλορείτη. Τους δίνει οδηγίες να μεγαλώσουν το παιδί μέχρι τα πέντε του χρόνια, και στη συνέχεια, να τον παραδώσουν στον πατέρα του τον Αγχίση. (Ομηρικός ύμνος στην Αφροδίτη δείτε τον εδώ) Σύμφωνα με άλλες πηγές, ο  Αγχίσης καυχήθηκε αργότερα ότι πήδηξε την Αφροδίτη, και ως εκ τούτου ο Δίας τον τιμώρησε χτυπώντας τον με έναν κεραυνό του στο πόδι. Στη συνέχεια είναι ανάπηρος σε αυτό το πόδι, κι έτσι αργότερα  ο Αινείας αναγκάστηκε να τον μεταφέρει στη πλάτη του μέσα από τις φλόγες που κατάκαιαν την πυρπολημένη από τους Αχαιούς Τροία.

Ο Αινείας φεύγει από τη φλεγόμενη Τροία 
Pompeo Batoni (1708–1787)

Κατά μιαν εκδοχή (γιατί υπάρχουν κι άλλες), μετά την πτώση της Τροίας, μια ομάδα Τρώων, με αρχηγό τον Αινεία, (αργότερα έγιναν γνωστοί ως Αινειάδες) συνέχισαν τον αγώνα μέχρις εσχάτων. Φαίνεται ότι οι Αχαιοί ζορίστηκαν και τους πρότειναν να αποχωρήσουν ανενόχλητοι παίρνοντας μαζί τους όσα από τα υπάρχοντά τους μπορούσε να κουβαλήσει ο καθένας.  Τότε, και ενώ οι σύντροφοι του φορτώνονταν με ότι πολυτιμότερο είχε ο καθένας ο Αινείας σήκωσε στους ώμους του το γέροντα και ανήμπορο πατέρα του και τον μετέφερε έξω από την πόλη εγκαταλείποντας όλα τα υπάρχοντά του. Τότε οι Αχαιοί θαυμάζοντας την ευσέβειά του, του επέτρεψαν να πάρει μαζί του και όσα από τα υπάρχοντά του επιθυμούσε.

«...Ανείας δ γχίσην τν πατέρα βαστάσας φυγεν, ο δ λληνες ατν δι τν εσέβειαν εασαν.». μας λέει ο Απολλόδωρος (βιβλιοθήκης επιτομή V, 21 κλικ εδώ)

Ένας σύγχρονος Αινείας  στην καμπύλωση του χρόνου 
από τον φακό του Γιάννη Μπεχράκη... 

Και ο σύγχρονος Αινείας, 3000 τόσα χρόνια μετά, πρόσφυγας, σηκώνει στις πλάτες του τον πατέρα του, εγκαταλείποντας τον τόπο του και τα υπάρχοντά του για να τον οδηγήσει κάπου, όπου δεν θα πέφτουν βόμβες με την ελπίδα και την προσδοκία, για μια πιο ανθρώπινη ζωή.

Σήμερα στον πρόσφυγα Αινεία, πέρα από κάποιες, τεράστιες προσπάθειες λίγων εθελοντών, η...  σύγχρονη Ελλάδα του Ομήρου και του «αρχαίου κλέους», τι έχει να προσφέρει;

Κάπως έτσι γράφεται η πουτάνα η ιστορία…