Μια μικρή μελλοντική ιστορία

Τι πρόκειται  γίνει από σήμερα ;

Μια χούφτα ανθρώπων παρακολουθούμενη από ένα μεγάλο πλήθος οργισμένο, φοβισμένο αλλά και ανήσυχο, θα επιχειρήσει ενσυνείδητα να "προκάνει" την ιστορία, και να συμβαδίσει μαζί της αντί να την παρακολουθεί ασθμαίνοντας. Το τόλμημα δεν είναι εύκολο κυρίως γιατί αφυπνίζει έναν ολόκληρο κόσμο από μια πανιλήθεια όσο και σχιζοφρενική  αλλά όχι ανεξήγητη αδράνεια και αποτελμάτωση, από έναν Φαταλισμό συστημικά καλλιεργημένο τα τελευταία χρόνια από εκείνη την μεγαλοαστική  ελίτ – πλουτοκρατία μιντιοκρατία κτλ-  που σκέπαζε- σαν τη γάτα τα σκατά της- την ασύστολη ανεπάρκεια της αλλά και τον ασυγκράτητο φαταουλισμό της πίσω από εξυπνάδες τύπου «μαζί τα φάγαμε» (εμείς σας εκμαυλίσαμε αλλά και εσείς δεχτήκατε να εκμαυλιστείτε άρα είστε συνένοχοι ), «η λιτότητα είναι μονόδρομος», κι άλλες τέτοιες παπαριές απλουστευτικές και μανιχαϊστικές. Απέναντι μάλιστα σε μια κατάσταση πολύ δύσκολη που ζητούσε πολυμερείς δράσεις και ερμηνείες. Ερμηνείες! Κυρίως αυτό δεν επιχείρησε το παλιό καθεστώς. Ακολούθησε με την νοοτροπία του «μάλιστα κύριε» τις εισαγόμενες οδηγίες που προωθούσαν άλλοι. Κοντολογίς έβλεπαν τον κόσμο μέσα από παραμορφωτικά γυαλιά. Ας σημειώσουμε εδώ πως στην Ελλάδα, χώρα ημιμαθών και αγραμμάτων, όσοι έχουν διαβάσει επαρκώς ένα σημαντικό κλασικό βιβλίο μοιάζουν για τους περισσότερους σχεδόν προφήτες.

Τι θα συμβεί λοιπόν αρχής γενομένης από σήμερα; Τι θα κοστίσει  στον τόπο η μετάθεση από την εξουσία στην αντιπολίτευση του κωμικού διδύμου Σαμαρά και του παχύδερμου, και του συστήματος που αυτοί επί χρόνια εκπροσωπούσαν;

Τι θα χάσουμε αν χάσουμε κάτι Χαρδούβελους και κάτι Λομβέρδους, τον Βορίδη και τον Άδωνις; Αν δηλαδή αποχωριστούμε από αυτό το ακραίο μόρφωμα που παριστάνει και προβάλλει τον δήθεν πατριωτισμό του ενώ το μόνο που διαθέτει είναι η τρέλα του μεγαλείου –ιδίως ο χοντρούλης- και παθολογική εξάρτηση  με τη συντήρηση, και τον παλαιοκομματισμό. Τι κακό θα προκαλέσει στη χώρα μας η εμφάνιση νέων προσώπων και ιδεών και το ήθος μιας σύγχρονης όσο και πολυσυλλεκτικής Αριστεράς που θέλει να οδηγήσει τη χώρα στην πρόοδο και την ανάπτυξη, στην ισονομία και στην δικαιοσύνη προς όλους και προς όλα; Ένας ολάκερος μηχανισμός, μέσα κι έξω επί πεντέμισι χρόνια παραπλανούσε μια κοινωνία συνυπεύθυνη μεν για πολλά, αλλά όχι στ’ αλήθεια ένοχη για τα όσα φοβερά και τρομερά της καταλόγιζαν, και βέβαια δεν ασπάζομαι την άποψη πως ο δρόμος για τον παράδεισο περνάει αναγκαστικά από την κόλαση χωρίς καν purgatorio. Μια μιντιακή καταιγίδα παρέσυρε όποια μετριοπαθή φωνή όπου ακουγόταν εδώ κι εκεί στον πλανήτη. Οι Έλληνες έπρεπε να υποστούν παραδειγματική τιμωρία προς γνώση και συμμόρφωση όλων των υπολοίπων. Πάνω σε τέτοια δογματικού τύπου επιχειρήματα οικοδομήθηκε ο Γολγοθάς μας. Απ’ την άλλη ο Σαμαράς και οι υπόλοιποι όψιμοι σωτήρες υποκρίνονταν ότι προωθούν μεταρρυθμίσεις, ότι εξυγίαιναν έναν άρρωστο κρατικό μηχανισμό μόνο και μόνο για να παραπλανούν τους κουτόφραγκους και να δέχονται τη δήθεν ελεημοσύνη των εταίρων μας. Η Ελλάδα και η ’’αλληλεγγύη των εταίρων’’. Το πλήρες αδιέξοδο. Ώσπου το μπαλόνι ξεχείλισε κι έσκασε. 

Η κρίση στην Ελλάδα με το έλλειμμα των 300 περίπου δις «στενοχωρεί» την Ευρωζώνη με το έλλειμμα των 7μιση τρις !  

Γελοιότητες... Η επικράτηση της Αριστεράς στην Ελλάδα ήχησε εκκωφαντικά  σ’ όλη την Ευρώπη και το κονκλάβιο της Ε.Ε ταρακουνήθηκε. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα, ποτέ δεν ήταν άλλωστε, τώρα όμως υπάρχει ελπίδα. Γιατί είναι άλλο πράγμα να έχεις συμμετοχή στη διαμόρφωση της ιστορίας κι άλλο να περιμένεις δισταχτικός και αμήχανος τα συμπέρασματά της.    

Την Κυριακή ψηφίζουμε…

   

Επιτέλους ήρθε η ώρα της κρίσης. Τι ψηφίζουμε; Ως συνεπείς και λογικά όντα ψηφίζουμε αριστερά χωρίς πάντως να πιστεύουμε σε μαγικές ιδιότητες της αριστεράς.

Τουτέστιν πως ότι δηλώνει αριστερό είναι και το σωστό.

Απλώς μετά από τις νεοφιλελεύθερες λαίλαπες και τόση κρατική αναλγησία, νομίζω πως ιστορικά ήγγικεν και η ώρα της Αριστεράς.

Αλλά σύντροφοι να σας θυμίσω τη ρήση (νομίζω) της Έμμα Γκόλντμαν. ''Εάν με τις  εκλογές άλλαζαν τα πράγματα, τότε η άρχουσα τάξη θα τις χαρακτήριζε παράνομες''. Εύχομαι τα καλύτερα... ακόμα και στους αποκοιμισμένους στον καναπέ τους απέναντι από την Πρετεντέρεια τηλεόραση…

Μέρες πού ναι να μη ξεχνάμε και την μισαλλοδοξία.

μισαλλόδοξος, -η, -ο  = αυτός που μισεί όσους πιστεύουν σεδιαφορετικές από αυτόν (πολιτικές, ηθικές κ.λπ.) ιδέες.   [ΕΤΥΜ. < μισ- (< μισώ) + αλλόδοξος].

Το ισχυρότερο προπύργιο της εξουσίας είναι ομοιομορφία, και η ελάχιστη παρέκκλιση από αυτή είναι το μέγιστο έγκλημα.

Σημείωση: Υπάρχει κάτι, σαν ένα μεταφυσικό λάθος, μια λογική χασμωδία: Επειδή ιδεολογικά η αριστερά ταυτίζεται με την ηθική την εντιμότητα και την πάλη για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο και επειδή τέτοια μηνύματα ανέκαθεν σαγήνευαν τους ποιητές και τους αιθεροβάμονες, διαδίδεται σκόπιμα η συνάφεια της ηθικής γενικά με όλα τα αποβράσματα της αριστεράς, τουτέστιν όλους τους εξ επαγγέλματος αριστερούς. Όπερ άδικον... Κοντολογίς  θέλω  να πω πως δεν φτάνει να δηλώνεις “αριστερός”, να ξεφωνίζεις αλλόφρων ή να χρησιμοποιείς το “αριστερόμετρο” σε όποιον ασκεί κριτική στα τρέχοντα πολιτικά γεγονότα ή στα πρόσωπα και τις πολιτικές τους. Αριστερός υποδηλώνει κυρίως ικανότητα σκέψης, ανάλυσης και παραδείγματα. Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω…

Τα παραπάνω επειδή κάποιοι εκεί στον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, ως ερασιτέχνες αριστεροί, πηγαίνουν από γκάφα σε γκάφα και γίνονται έτσι πανεύκολα στόχοι του συστήματος. Βλέπετε, παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά. Το ξέρετε το θεατρικό του Ροζέ Βιτράκ, "Τα παιδιά στην εξουσία"; Παίζεται αυτό τον καιρό με μεγάλη δυστυχώς επιτυχία στα κεντρικά του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, στα οποία κάποιοι ακροβατούν ανάμεσα στο μεγαλείο και τον πανικό.

Παιδιά, ξεκαβαλήστε από το καλάμι, πριν είναι πολύ αργά. Επειδή κι ο Δούρειος Ίππος ένα άλογο ήταν…

Παλιόκαιρος, βροχές κρύο χιόνια. Ολοφάνερο ούτε  ο Θεός δεν συμπαθεί τις εκλογές. Διασαλεύουν, βλέπετε, την θεϊκή τάξη των πραγμάτων.

Ο θεός Σόϊμπλε και οι Άγιες Αγορές.

Κι ο αντίθεος, ο Σαμαράς λύσσαξε να σκίσει τα μνημόνια νωρίτερα και απ' τον Λαφαζάνη.

Αυτές τις αμαρτίες πληρώνουμε τώρα. Και δεν ζει και ο μακαριστός Χριστόδουλος.

Δε ξέρω αν η τωρινή σύνθεση της βουλής είναι η χειρότερη της εικοσαετίας, ξέρω όμως σίγουρα ότι είναι η γελιο-δέστερη. Υπολογίστε: Και Χαϊκάλης και Άδωνις και Κασιδιάρης και Μιχελογιαννάκος και Ντινόπουλος και Μελάς και ο «Μάικλ» Ταμήλος.

Προσωπικά ανησυχώ επειδή οι στιγμές που διάγουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμες για την πατρίδα, και τηρεί σιγή ιχθύος ο Ψαριανός. αυτός ο πολιτικός ογκόλιθος.

 Άλλη μεγάλη αγωνία μου: Τι θέση να έχει πάρει άραγε και εκείνος ο γίγας ο Μπίστης; Με ζώvουv τα φίδια.

Τα διεθνή χρηματοοικονομικά συμφέροντα δεν δίστασαν να ξαναρίξουν στο γκρεμό μια χώρα σαν την Αργεντινή για ένα μικρό ποσό, μόλις δέκα δις δολάρια. Τα ίδια έκαναν τελευταία και με τη Ρωσία αλλά και με τη Βενεζουέλα κ.α  καθώς έριξαν τεχνηέντως την τιμή του πετρελαίου   κάτω από 50 δολάρια το βαρέλι. Είμαστε ήδη χρεοκοπημένοι και  δεν νομίζω ότι μπορούμε να αντέξουμε μια ακόμα χρεοκοπία. Το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο, αποτελεί βρόγχο για όλο τον κόσμο. Επίσης η κρίση δεν είναι εγχώριο προϊόν αλλά ενδημεί σε όλη την Ευρώπη σαν βραδυφλεγής βόμβα. Όλα τα άλλα έπονται..

Και θυμηθείτε η "εκδίκηση" των αγορών δεν έχει τίποτε το προσωπικό. Είναι απλώς δουλειές!