Αισχύνην σέβου, κύριε πρόεδρέ μας

Τι εορτάζουμε σήμερα, 24 Ιουλίου; Πιο σωστά, τί εορτάζει υποκριτικά σήμερα το βράδυ στο προεδρικό μέγαρο η καθεστηκυία τάξη της χώρας; Γιατί θα βάλει το βράδυ ο πρόεδρος Πάκης το καινούριο του γκρί αρζάν κουστούμι με τον μεταξωτό μπλε - να μην ξεχνιόμαστε κιόλας - λαιμοδέτη και θα υποδέχεται τους καλεσμένους του στους κήπους του προεδρικού Μεγάρου;

Γιατί θα φορέσει το βραδινό κομψό σακάκι του ο κύριος Τσίπρας με το ακριβό ανοιχτό πουκάμισο, άνευ λαιμοδέτου παρακαλώ- όλα κι όλα η "αμφίεση" της επανάστασης είναι- μάλλον ότι απέμεινε από την επανάσταση - και θα αγάλλεται συγχαίροντας εαυτόν και αλλήλους;

Για τη ζοφερή κατάσταση της χώρας, για την παταγώδη αποτυχία μιας εποχής, για το θλιβερό κατάντημα της γενιάς μας, για την διχοτόμηση της Κύπρου τόσα χρόνια τώρα, για την εξαπάτηση της δημοκρατίας, για τις σωρευμένες απάτες, τα ψευδεπίγραφα συνθήματα, το μόλυσμα ενός ολόκληρου λαού, για την απογοήτευση του Πολυτεχνείου, για την κίβδηλη μεταπολίτευση, για την παράδοση άνευ όρων εκ των έσω της χώρας και την μετατροπή της σε προτεκτοράτο; - Τί στο διάολο γιορτάζουν σήμερα το βράδυ, λίαν συγκεκινημένες, οι πολιτειακές αρχές;

Για τους σκεπτόμενους, κι όχι μόνο, σήμερα επιβάλλεται να είναι ημέρα σιωπής, ημέρα μετάνοιας, ημέρα συντριβής και εθνικής περίσκεψης και περισυλλογής. Ημέρα πένθους, ημέρα λύπης αφού, δεν δικαιούμαστε- δεν επιτρέπεται να είναι ημέρα αγανάκτησης και οργής. Αφού η πλειοψηφία των πολιτών, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια, είδε με ικανοποίηση, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, τους άξεστους συνταγματάρχες. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια για τον "ανυπόταχτο" λαό. Άλλωστε, πάντα και παντού- είναι γνωστό πλέον οι λίγοι είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά.

Κι ύστερα έρχονται οι επαγγελματίες αριστεροί, οι μάστορες του λαϊκισμού και καταθέτουν στεφάνια.

Δεν γαμιόμαστε λέω εγώ…

Εγώ λοιπόν σήμερα δεν συμμετέχω, δεν δέχομαι επισκέψεις ούτε γιορτάζω την "επέτειο" της αποκατάστασης της δημοκρατίας, ούτε τα πανηγύρια της μεταπολίτευσης ούτε τίποτα…

Αναρωτιέμαι πάντως όλοι αυτοί που θα μαζευτούν το βράδυ στο προεδρικό μέγαρο και οι υπόλοιποι απ έξω τί γιορτάζουν;

Δεν γιορτάζω λοιπόν αλλά θρηνώ την οδυνηρή ματαίωση -την ακύρωση της γενιάς μου- της γενιάς του Πολυτεχνείου αλλά και την θλιβερή αποτυχία μας να διαμορφώσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας, την επόμενη γενιά. 

ΥΓ. Δυστυχώς από τους ξετσίπωτους επαγγελματίες της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πέσαμε στους νερόβραστους ερασιτέχνες του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Γαμώ τη άποψή μου γαμώ!