Αμαλίααααα !
τὸν κουβὰ στὸ τρία !
Δὲν τὸ ἔχετε ξανακούσει; Ἦταν σύνθημα τῆς ἐποχῆς. Δὲν ὑπῆρχαν τότε νιπτῆρες σὲ ὅλα τὰ μπουρδέλα ἀλλὰ ἕνας κουβὰς πού σου ἐπλενε τὸ μαραφέτι ἡ πουτάνα καὶ συνήθως γέμιζε. Ἡ ἰαχὴ ἀπευθυνόταν πρὸς τὴν τσατσὰ νὰ μεριμνήσει γιὰ τὸ ἄδειασμα τοῦ κουβά.
Ὤ! ρὲ τί θυμήθηκα....
Οἱ γεννημένοι τὴ δεκαετία τοῦ '50 καὶ ἀρχὲς της δεκαετίας του '60 θὰ μελαγχολήσουν, θὰ γελάσουν καὶ θὰ κοιταχτοῦν στὸν καθρέφτη γιὰ νὰ μετρήσουν τὶς ρυτίδες τους. Οἱ ὑπόλοιποι ἁπλῶς θὰ μάθουν. Ὅπως λέει καὶ ὁ θυμόσοφος λαός: Γιὰ νὰ θυμοῦνται οἱ παλιοὶ καὶ νὰ μαθαίνουν οἱ νεότεροι.
Τί ἀπεικονίζεται στὴν εἰκόνα;
Θὰ περιγράψω τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατοῦσε στὸ χῶρο τοῦ μπορδελίζειν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὴν Ἀθήνα... Μιλάω γιὰ την δεκαετία του 70 καὶ τὴν δεκαετία τοῦ 80. Τὴν πρώτη ὡς αὐτόπτης τὴν δεύτερη ἐξ ἀκοῆς.
Τὰ χρόνια του 70 καὶ τοῦ 80 ἦταν πιὸ καυλιάρικα στὴν Ἀθήνα. Ὑπῆρχε διάχυτη μία καύλα ποὺ σήμερα δὲν ὑπάρχει. Τώρα, οἱ νέοι μπορεῖ νὰ εἶναι πιὸ ἀπελευθερωμένοι ἀλλὰ ἀπουσιάζει ὁ ἐρωτισμός! Σήμερα ὁ ἐρωτισμὸς ἔχει χαθεῖ καὶ ὁ κόσμος βγαίνει μόνο γιὰ δημόσιες σχέσεις καὶ γιὰ νὰ δειχθεῖ! Ὑποψιάζομαι ὅτι ἡ νέα γενιὰ εἶναι πιὸ πολύ της μαλακίας. Μεγαλώνουμε ἕνα γεννολόγι μὲ τὴ μαλακία μέσα ἀπ' τὸ διαδίκτυο! Τὰ σημερινὰ παιδιὰ ἀκόμα καὶ τὴν μπουρδελότσαρκα προτιμοῦν νὰ τὴν κάνουν στὸ ἰντερνέτ, δεῖτε ἐδῶ. Παράξενα παδιά. Προτιμούν να καυλώνουνε ἐξ ἀποστάσεως κι ὄχι ἐξ ἐπαφῆς... ὅπως λέει καὶ ὁ Χριστιανόπουλος. Φτάσαμε νὰ μὴν ὑπάρχει ἕνα σκοτεινὸ σημεῖο, μία γωνίτσα νὰ πᾶς νὰ σοὺ πάρουν μία πίπα σύντροφοι, ὅλα εἶναι κατάφωτα πιά.
Στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 70 εἶμαι μαθητὴς στὴν Ἀθήνα. Παιδί, 16-17 τότε, καὶ οἱ μπουρδελότσαρκες ἀποτελοῦσαν μία ἂπ τὶς ἀγαπημένες μας "διασκεδάσεις" καὶ τοῦ δίναμε καὶ καταλάβαινε! Πιτσιρικάδες γάρ, "περπατούσαμε μὲ ἕνα πυρωμένο σίδερο ἀνάμεσα στὰ σκέλιά μας! " κατὰ πὼς ἔλεγε καὶ ὁ Καζαντζάκης.
Αὐτὸ πού μου ἔχει μείνει (καὶ συγκρίνω μὲ τὸ σήμερα, ὅταν κατεβαίνω Ἀθήνα...) ἦταν ὁ ποδαρόδρομος! Χιλιόμετρα ἐπὶ χιλιομέτρων διανύαμε καὶ δὲν καταλαβαίναμε τίποτα! Ἔχω τὴν ἐντύπωση ὅτι τὰ μπουρδέλα ἦταν πολλὰ περισσότερα τότε ἀπὸ τώρα στὴν Ἀθήνα. Ἐννοεῖται ὅτι ξεκινούσαμε ἀπὸ Ὁμόνοια square. Ἄγ.Κων/νου, ποὺ τότε εἶχε καὶ πολλὰ μπουρδελοξονοδοχεία, Μενάνδρου, Καρόλου, Σατωβριάνδου... Γεμάτα μπουρδελάκια οἱ δρόμοι αὐτοί, ἀλλὰ καὶ "κορίτσια" πούκαναν πιάτσα ἔξω ἀπὸ ξενοδοχεῖα...Ὅπως ἄλλωστε καὶ στὴν Ἀθηνᾶς! Θυμᾶμαι τὸ "ΖΑΚΥΝΘΟΣ"... Καὶ ἄλλα ὀτὲλς βέβαια, μὲ πολὺ χάλια γκόμενες! Ἂς σημειωθεῖ ὅτι τότε δὲν ὑπῆρχαν ἀλλοδαπές. Κάτι Ἑλληνίδες τῆς συμφορᾶς! Ὑπῆρχαν τὰ τρία σπίτια στὴν Εὐριπίδους ποὺ παρόλο ποὺ ἦταν λεχρὰ καὶ τρισάθλια τὸ μόνο ποὺ μύριζες ἦταν τὴ ρίγανη καὶ τὰ μπαχαρικὰ ἀπὸ τὰ μαγαζιὰ ἀπὸ κάτω! Ἀκόμα θυμᾶμαι τὶς μυρωδιές. Στὸ Μεταξουργεῖο καὶ παρακάτω-ὁδὸς Ἀχιλλέως-πήχτρα στὸ κόκκινο λαμπάκι!
Ἄντε μετὰ νὰ φτάσεις στὴν φυλῆς…
Ἡ μπουρδελότσαρκα τότε δὲν εἶχε μόνο τὴν πλάκα της. Ἄρχιζε καὶ ἐξελισσόταν σιγὰ σιγὰ σὲ ἱεροτελεστία. Ἕνας περίεργος μυστικισμὸς μᾶς περιέβαλε. Ὑποθέτω ὅτι ἦταν τόση ἡ σεξουαλικὴ ὑστέρηση ἐκεῖνα τὰ χρόνια ὥστε μαζὶ μὲ τὸν ἀπαραίτητο χαβαλὲ ὑπῆρχε διάχυτος καὶ ἀρκετὸς ἐρεθισμός.
Στὰ ἀλλοτινὰ ἐκεῖνα χρόνια, ὑπῆρχαν ἐπιπροσθέτως ἀξίες καὶ ἰδανικὰ στὴ χώρα αὐτή, πρὶν ἐκχυδαϊστοῦν ἐντελῶς τὰ πάντα δηλαδή, ἀκόμη καὶ στὰ χαμαιτυπεῖα ὑπῆρχε μία ἀξιοπρέπεια, πῶς τὸ εἶπε νὰ δεῖς ὁ ἀρχιερέας Γκουσγκούνης; ποῦ σὲ μία πρόσφατη συνέντευξη δήλωσε νοσταλγικά: «Ἦταν ὡραῖα χρόνια ἐκεῖνα! Ὅταν ἀκόμα καὶ οἱ τσόντες ἐμπνεόντουσαν ἀπὸ τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδεώδη της ἑλληνοχριστιανικῆς παράδοσης!...»
Ὁ πρωκτικὸς καὶ ὁ ἀπὸ τοῦ στόματος ἔρως ἦταν σχεδὸν ἀνήθικος καὶ περιορισμένος, καὶ ἦταν δύσκολο νὰ βρεῖς κάτι πιὸ πιπεράτο ἀπὸ τὸ κολπικὸ σέξ. Ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 80 καὶ δώθε ἀρχίζει σιγὰ σιγὰ νὰ ἀλλάζει ὁ ἀγοραῖος ἔρωτας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ κατ’ ἀρχὰς ἦταν ἁπλὰ καὶ μόνο γιὰ ἐκτόνωση, ἀρχίζει καὶ ἀποτείνεται στὴν ἀπόλαυση. Ὅλο καὶ περισσότερες πουτάνες ἔβαλαν στὸ ρεπερτόριό τους τὴν πεολειχία καὶ τὸ πρωκτικὸ σέξ.
Θὰ περιγράψω λίγα πράγματα ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς.
Περποίηση:Ἐξηγήσαμε παραπάνω ὅτι ὑπήρχανε ἀξίες τότε. Ἔτσι καὶ στὸ μπορντέλο ὑπῆρχε μία κάποια ἀξιοπρέπεια καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο οἱ τσάτσοι (κάτι γέρικες λοῦγκρες) καὶ οἱ τσατσάδες ἐκθείαζαν τὶς παρεχόμενες ὑπηρεσίες στοὺς ἐν δυνάμει μουστερῆδες εἶχε τὴν εὐγένειά του. Δὲν ἔλεγαν λοιπὸν τὴν χυδαία λέξη τσιμπούκι ἀλλὰ περποίηση. Προσοχή! περποίηση ἔλεγαν καὶ ποτὲ τὴ λόγια λέξη περιποίηση.
Περποίηση ἦταν (καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ἀκόμα στὸ παραδοσιακὸ μπουρδέλο) τὸ γνωστό, κοσμαγάπητο καὶ γλυκοτραγουδισμένο τσιμπούκι. Τὰ χρόνια ποὺ ὁ ὅρος χρησιμοποιεῖται κατὰ κόρον, ἡ πεολειχία ΔΕΝ ἦταν στάνταρ στὸ μενού, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ οἱ μουστερῆδες στοὺς οἴκους ἀνοχῆς ἤθελαν νὰ ἀκούσουν σχετικὰ μὲ τὸ ποιὰ σερβίρει πεολειξία καὶ ποιὰ ὄχι, ἦταν ὑποχρέωση τοῦ οἴκου νὰ τὸ ρεκλαμάρει μὲ ἰδιαίτερη ἀναφορά, ὥστε νὰ ἀποτελέσει τὸ δέλεαρ γιὰ τὴν καταφατικὴ ἀπάντηση τοῦ μουστερῆ στὸ τελικὸ ἐρώτημα τῆς/τοῦ πορνοβοσκοῦ «θὰ περάσει κανείς;», ἔτσι ὁ τσάτσος χρησιμοποιοῦσε τὴν συνθηματικὴ λέξη “περποίηση” ποὺ σήμαινε τὴν πεολειχία. Οἱ τακτικοὶ θαμῶνες τὸ γνώριζαν ἀλλὰ οἱ περαστικοὶ καὶ κάτι ἄσχετοι γίνονταν περίγελως γιατί πάνω στὴν γκαύλα τους - μὲ τὸ συμπάθιο - ἄκουγαν τὴν πατρόνα νὰ λέει: “περποίηση, πισωκολητὸ κι΄ ἐλεύθερα πιασίματα” καὶ ἐπειδὴ δὲν ἄκουγαν αὐτὸ ποῦ ἤθελαν ρωτοῦσαν μὲ ἀγωνία: “τσιμπούκι κάνει ἡ κοπέλα;” Ἡ περποίηση πήγαινε ἀσορτὶ μὲ τοὺς ὅρους πισωκολητὸ κι’ «ἐλεύθερα πιασίματα».
Ὠφέλιμος πλεροφορία: γιὰ τοὺς ἐκλεκτοὺς πελάτες ὑπῆρχαν ἔξτρα παροχὲς διότι ἀλλιῶς ἂν ἅπλωνες τὸ κουλό σου νὰ πιάσεις κάνα βυζόμπαλο ἢ τίποτα ἄλλο πάνω στὴν τρελὴ τὴν κάβλα κινδύνευες νὰ βρεθεῖς αὐτόματα μὲ μαυρισμένο μάτι ἢ σπασμένο κεφάλι.
Στὸ προαναφερθὲν ρεκλαμάρισμα τῶν παρεχομένων ὑπηρεσιῶν ὑπῆρχαν καὶ ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἐκφράσεις κλισὲ στὰ μπουρδέλα, τὶς ὁποῖες παραθέτω παρακάτω ἔτσι γιὰ τὴν ἱστορία:
Καθίστε, μὴ στεκόσαστε ὄρθιοι: Γιὰ κάποιο ἀλλόκοτο λόγο, δὲν ὑπάρχει μαντάμα στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια ἡ ὁποία νὰ ἀποδέχεται νὰ στέκονται ὄρθιοι ἀναμένοντας τὴν πουτάνα οἱ πελάτες. Στὸν ἀντίποδα τώρα, οἱ τσαρκαδόροι ἐπιζητοῦν νὰ εἶναι πάντα πλησίον καὶ πρὸς τὴν ἔξοδο διότι ἔτσι ὅταν ἔχει μπουρδελοκίνηση ἡ περιοχὴ νὰ βγαίνουν προηγούμενοι ἀπὸ τοὺς ἄλλους συναδέλφους, κερδίζοντας ἰκανοποιητικότερη θέα ἢ μικρότερη διάρκεια ἀναμονῆς στὸ ἐνδεχόμενο ποὺ τελικὰ ἀποφασίσουν νὰ ἐνδώσουν.
Ἡ κοπελίτσα εἶναι πολὺ καλὴ στὸ δωμάτιο, δὲν βιάζεται...:
Ἡ ἐν λόγω ἔκφανση κατὰ κανόνα βρίθει ἀνακριβειῶν, γεγονὸς ποὺ ἐν μέρει γίνεται ὁρατὸ διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ καὶ (καὶ μετὰ ἀπὸ τὸ ταμεῖο) ἀφοῦ τσιμπήσει ὁ θύμας. Συνήθως ὁ ὅρος «κοπελίτσα» χρησιμοποιούταν μᾶλλον ὑπὸ τὴν εὐρύτερή της ἔννοια, ἤγουν ὅτι εἶναι γένους θηλυκοῦ, ἀλλὰ ἠλικιακῶς παίζει νὰ εἶναι ἀπὸ θείτσα μέχρι γιαγιάκα. «Πολὺ καλὴ στὸ δωμάτιο..» Μῆτσο.., ρώτα καὶ τὸν μπάρμπα μου τὸν ψεύτη... «δὲν εἶναι βιαστική...» καλὸ ἀκούγετε… πολλὰ ἔχουν δεῖ τὰ μάτια μου, μ’ αὐτό μου φέρνει τρόμο. Σὲ κάθε περίπτωση θέλουν ὁ πελάτης νὰ νετάρει προτοῦ νὰ μπεῖ στὸ δωμάτιο. Ἄστο νὰ πάει...
Ποιὸς θὰ περάσει: Προωθημένη μορφή του «θὰ περάσει κανεὶς» ὑπὸ τὴν στενὴ ἔννοια ὅτι δὲν ἀφήνει περιθώρια γιὰ ἀπορριπτικὴ ἀπάντηση καὶ προκαλεῖ τὴν αἴσθηση τρέξε-νὰ-προλάβεις-πρὶν-περάσει-ο-μαλάκας (εὐγενὴς ἅμιλλα).
Ἔχει ὡραία στήθη: Ἀπαντάει στὸ ἐνδόμυχο ἐρώτημα τοῦ μπουρδελιάρη «ἔχει ὡραία καὶ εὐμεγέθη βυζιὰ ἡ πουτάνα;».
Ὅλα τὰ παραπάνω εἶναι ἐνδεικτικά της σκληρῆς δουλειᾶς καὶ ἐνδελεχοῦς μελέτης καὶ ἐκπαίδευσης ποὺ ἐλάμβανε χώρα τότε στὶς σχετικὲς τσατσοσχολές. Ρωτοῦσε ὁ δυστυχὴς γιὰ νὰ μὴν περιμένει ἄδικα ἂν τὸ φετὶχ του ἦταν τὸ μεγάλο βυζὶ γιὰ παράδειγμα, καὶ ἀντὶ γιὰ μία ἀποφατικὴ ἀπάντηση τύπου ναὶ ἢ ὄχι ἔπαιρνε τὴν προαναφερθεῖσα, ἡ ὁποία τὸν καθήλωνε στὸν πρόδομο γιὰ νὰ διαμορφώσει ἰδίαν ἄποψιν μόλις ἡ πουτάνα ἔβγαινε ἀπὸ τὸ δωμάτιο.
*DISCLAIMER*
Τὸ παρὸν πόνημα ἀποτελεῖ ἀποκλειστικὰ προϊὸν (α) ἐνδελεχοῦς ἐπιστημονικῆς καὶ διαδικτυακὴς ἔρευνας τοῦ Βοὺς καὶ (β) προσωπικῶν συνεντεύξεων μὲ ἐπισκέπτες τῶν ἐν λόγω οἴκων. Ὁ ὑπογράφων δηλώνει ἐν γνώσει τῶν συνεπειῶν τοῦ νόμου περὶ ψευδοῦς δηλώσεως ὅτι οὐδεμία σχέση διατηρεῖ μὲ χαμαιτυπεῖα, οἴκους, πατρόνες τῶν οἴκων αὐτῶν, μὲ ἐργαζόμενες στοὺς οἴκους τούτους, μὴ σοὺ πῶ ὅτι δὲν ἔχει περάσει οὔτε καν ἀπ' ἔξω… Καὶ ἂν ἀκούσετε τίποτα φῆμες ἐκπορευόμενες ἀπὸ Θεσσαλονίκη μεριὰ περὶ ἄρχοντος τοῦ σκότους καὶ λοιπὰ φληναφήματα τὰ διαψεύδω κατηγορηματικὰ καὶ μετὰ βδελυγμίας τὸ φελέκι μου μέσα….
Δεῖτε παρακάτω ἕνα χυδαῖο παράδειγμα σημερινῆς τσατσᾶς σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ ὅσα περιγράψαμε για τότε.
Ἂν δὲν καταλάβατε τί ἀπεικονίζεται στὴν φωτογραφία πηγαίνετε στὴν σελίδα 81 τοῦ παραπάνω βιβλίου καὶ ἂν πάλι δὲν καταλάβετε ξέρω γῶ… τί νὰ πῶ… ρωτήστε με.
Δόκτορας Γεώργιος ὁ Βοὺς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου