Ποῦ, καὶ πόθεν γεννοῦνται οἱ συνειδήσεις.

"Στοὺς δρόμους γεννιοῦνται συνειδήσεις" λέει τὸ σύνθημα καὶ κατὰ  πάσαν πιθανότητα ἔχει ἀπόλυτο δίκιο.

Ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν παρεξηγηθῶ.

Ὑπὸ τὴν εὐρύτερη ἔννοια ὅτι: ὅταν κάτι τὶς  γεννιέται, βγαίνει ἀδύναμο ἀνώριμο καὶ ἀπροστάτευτο ὅπως τὸ μωρά. Καὶ καταπίνει γαλατάκι, μεγαλώνοντας ἀργὰ καὶ βασανιστικά, ὡριμάζοντας  ἀργὰ-ἀργὰ κλπ κλπ.

Ἅμα δοκιμάσετε νὰ τὸ ταΐσετε κὰτ΄ ἀρχὰς  μὲ τίποτα μπριζόλες καὶ κοκορέτσια ἂς ποῦμαι, θὰ τὸ σκάσετε τὸ κακόμοιρο. Ἅμα δοκιμάσετε νὰ τὸ ταΐσετε τίποτα πέτρες καὶ ξύλα, τὸ νεότοκον, θὰ τὸ σκοτώσετε ἐπίσης. Γαλατάκι πρέπει νὰ πίνει, καὶ ὄχι κοκτέιλ μολότοφ.

Ὑπὸ αὐτὴν τὴν στενὴ ἔννοια, μένω ἐνεὸς  κάθε φορᾶ ποὺ ἀνακαλύπτω ὁρισμένους νὰ διεγείρουν συνειδήσεις ἐκστομίζοντας φράσεις κλισὲ τῆς μορφῆς:

"Ὅλα αὐτὰ λοιπὸν εἶναι ἡ αἰτία τῆς θλίψης μας. Γιατί ὅσοι ὅσο κι ἂν φωνάξουμε, ὅσο κι ἂν προσπαθοῦμε, ἀκόμη κι ἂν ξυλοκοπηθοῦμε ἢ σκοτωθοῦμε, ὅτι κι ἂν κάνουμε ἐσὺ δὲν ξυπνᾶς…" (η πρόταση ἀπὸ ἐδῶ: http://syneleysikatoikwnvkp.squat.gr/).

Ρὲ σύντροφοι,  τὸ μωρὸ φοβᾶται, κάθε νεογέννητο φοβᾶται ὅταν βλέπει ποτάμια αἵματος καὶ σκοτωμούς...

Τίποτα αὐτοί.

Παντελῶς ἀκατάλληλοι γιὰ βρεφο-διαμορφωτὲς συνειδήσεων -ἂν καὶ εἶναι καλοὶ γιὰ ξυπνητήρια -κι ὅταν ὁ ἀχὸς ἀπὸ τὸ  ξυπνητήρι ξυπνάει τὸ μωρό, τότε τὸ μωρὸ κλαίει  ἄσκημα λέμε...

Ἄσε καὶ τὸ ἄλλο:

Ὁ μονοθεϊσμὸς μὲ τὶς μοναδικὲς  δογματικὲς ἀλήθειές του, ἔχει ἐπιδράσει ἄσχημα στοὺς πάντες καὶ στὰ πάντα.

"O μὴ ὢv μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστιv, καὶ ὁ μὴv συvάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει." Κ. Μάτθ. 12:30

Ἔτσι μας λέει τὸ κατὰ Ματθαῖον, καὶ ἡ συγκεκριμένη εὐαγγελικὴ ρήση πάει νὰ γίνει κατευθυντήρια ὁδηγία πολιτικῆς δράσης καὶ ἀνάλυσης τοῦ σήμερα.

Στὸν ἀντίποδα τώρα τῆς παραπάνω  ἀνάλυσης, μία ἄλλη ἀνάλυση καὶ προσέγγιση τοῦ ὅλου πράγματος όπως αυτή ἐδῶ θὰ ἁγιοποιοῦσε  τὴν "πραγματικὴ ἀγανάκτηση τῶν ἀνθρώπων", σὲ ἀντιδιαστολὴ  πρὸς "τὴν ψεύτικη ὀργὴ καὶ τὴν ἱερὴ ἀγανάκτηση τῶν βολεμένων".

Ὅπου -πιθανὸν- προσοχή!- λέω πιθανὸν -οἱ μέχρι τώρα βολεμένοι ἀντιδιαστέλλονται πρὸς τοὺς ἀνθρώπους;

Θέλω νὰ πιστεύω πὼς ὄχι.

Ἀλλὰ ἔτσι κι ἀλλιῶς τί σημασία ἔχει τί πιστεύω ἐγώ.

Εἴπαμε, ὡς ἀρχαιόπληκτος ποὺ εἶμαι, ἔχω κι ἐγὼ τὶς ἀρχαιοαπόψεις μου σχετικὰ μὲ τὸ πού, πὼς καὶ πόθεν γεννοῦνται (καὶ πιὸ δραματικά: πού, πὼς καὶ πόθεν  πεθαίνουν) οἱ συνειδήσεις.