Ο Τσίπρας και το Αριστεροχώρι

«Το κόμμα πλέον απευθύνεται σε ευρύτερα ακροατήρια και όχι σε ένα αριστεροχώρι» είπε ο πολυχρονεμένος μας ηγέτης ο Αλέξης σαν απάντηση σε ενοχλητική ερώτηση κάποιου συντρόφου του στην τελευταία πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.                                                                                          

Αυτό λένε οι ειδήσεις και για κάποιον αλλόκοτο λόγο η ρήση του πολυαγαπημένου ηγέτη μας μου θύμισε ένα παλιό, καλό ανέκδοτο που μου είχαν πει κάποτε:

Ήτανε, λέει, κάποτε δυο φίλοι που κάνανε με το αυτοκίνητό τους μια εκδρομή στην ενδοχώρα. Σταματήσανε για καφέ στην Κρυσταλλοπηγή, περάσανε από την Πάνω Ραχούλα, κάνανανε και μια βουτιά στην παραλία της Κάτω Ραχούλας, σταμάτησαν για φαγητό στην Πέρα Ραχούλα, είπανε να πάρουνε το δρόμο προς την Δώθε Ραχούλα, κι έτσι όπως πήγαιναν, φτάσανε σε μια διασταύρωση και κατάπληκτοι είδαν μια πινακίδα που έδειχνε: δεξιά προς Κερατοχώρι, αριστερά προς Πουστοχώρι.

Παραξενεμένοι από την πινακίδα και από τα ονόματα των χωριών, κοίταξαν στο χάρτη του αυτοκινήτου. Παραδόξως πως, το Πουστοχώρι δεν αναφερόταν καν στο  χάρτη.

Αποφάσισαν, περίεργοι καθώς ήταν, να πάνε να δούνε και να μάθουν πως είναι δυνατόν το χωριό να λέγεται Πουστοχώρι. Φτάνοντας κοντά στο χωριό είδαν μια πινακίδα: "Καλώς ήρθατε στο Πουστοχώρι". Βάλανε τα γέλια, κατέβηκαν από το αυτοκίνητο και συνέχισαν με τα πόδια προς το χωριό. Λίγο παρακάτω συνάντησαν έναν τύπο που σκάλιζε κάτι δέντρα.

"Γεια χαρά ρε φίλε" του είπαν, "πως το λένε το ειδυλλιακό και όμορφο χωριό σας"

Ο τυπάκος αδιάφορος τους έριξε μια ματιά και συνεχίζοντας το σκάλισμα τους λέει αδιάφορα: "Α! καλά δεν είδατε την πινακίδα Πουστοχώρι  λέγεται το χωριό μας". 

Συγκρατώντας τα γέλια τους τον ρωτάνε: "Κάτσε ρε φίλε, με το μπαρδόν δηλαδή... δεν είναι κομματάκι παράξενο όνομα για χωριό" "Τι να σας πω ρε παλικάρια...  από τον καιρό του παππούλη μου και του παππούλη του και βάλε Πουστοχώρι λέγεται το χωριό!" τους λέει ο τύπος και συνεχίζει το σκάλισμα.

Οι άλλοι παραξενεύονται: "Μα γιατί το είπατε  Πουστοχώρι ένα τόσο όμορφο και γραφικό χωριό" 

Ο άλλος σταματά το σκάλισμα, ξύνει για πέντε δευτερόλεπτα το κεφάλι του και τους λέει: "Τι να σας πω ρε παλληκάρια... δεν με έχει απασχολήσει ποτέ...  από παλιά  έτσι το λέμε... δεν ξέρω από τέτοια... αλλά μιας και θέλετε να μάθετε την ιστορία του χωριού, ένα λεπτάκι να φωνάξω τη γυναίκα μου που είναι και δασκάλα αυτή  κάτι παραπάνω θα ξέρει..."

Στρέφεται προς ένα σπιτάκι κρυμμένο από κάτι δέντρα και φωνάζει: 

-Αλέξηηη!!!