Ντζὰζ

Με αφορμή αυτό το κείμενο: "Που γαμάνε οι 8000 πρόσφυγες της manolada" (έψαξα και βρήκα την αρχική πηγή) που κάνει το γύρω του ελληνόφωνου διαδικτύου αυτές τις ημέρες, δημοσιεύω ένα παλιό σχετικό άρθρο μου γραμμένο το 2010. Βέβαια διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το κατά πόσο είναι αληθείς οι πληροφορίες που αναφέρει το παραπάνω κείμενο, αλλά κάλιστα θα μπορούσε να είναι έτσι, αλλά και χειρότερα…

Ντζὰζ

Στὴν ἱδιόλεκτο τῶν ἐν Ἑλλάδι παρεπιδημούντων ἱεροδούλων (ἡμεδαπῶν, ἀλλὰ κυρίως τῶν ἀλλοδαπῶν) δηλώνει τὸ γαμήσι, πληρωτέο ή μη, ἢ τὸ νουμεράκι (παίρνω ἢ πηγαίνω ἕνα νουμεράκι, ἐξ οὗ καὶ ἡ παλιοκαιρίσια ἔκφραση «τoυς ξεπέταξε ὄλoυς νoυμεράδα»), ἤγουν ἡ χαμαιτυπὶς ξεπέταξε τοὺς «χύστες» (πελάτες) στὸ χαμαιτυπεῖον (μπορντέλο) τάκα τάκα. Ἴσως νὰ ἔχει σχέση μὲ τὸ πρωθύστερον ντζούς, = φύγε, πάρε τον πούλο ἢ θὰ τὸν τζάσω (=διώχνω τάκα-τάκα τὸν ἀνεπιθύμητο αγαπητικό).

Νὰ κάνω ἐξ ἀρχῆς μία διευκρίνησις. Σ’ αὐτὸ τὸ πόνημα δὲν θὰ ἐκθέσω, γενικὰ καὶ ἀόριστα, τὸ θέμα τῆς πόρνης. Οὔτε -πολὺ περισσότερο- τὸ μέγα φαινόμενο τῆς πορνείας. Ἄλλωστε εἶναι γνωστὸ ὅτι λατρεύω τὶς πουτάνες. Σκοπός μου εἶναι νὰ παραθέσω ἁπλὰ ὅτι κατὰ τὴ γνώμη μου ἡ σοβοῦσα κρίση, εκτός από οικονομική, εἶναι περισσότερο κοινωνικὴ-ἰδεολογικὴ καθὼς καὶ κρίση ἀξιῶν, ἠθικῆς καὶ τῆς ξευτίλας.

Η τιμή της, ἐν Ἑλλάδι, συνουσίας, διαφέρει ἀναλόγως τὸν τρόπο καὶ ἀνάλογα μὲ τὴν κατηγορία τῆς πουτάνας ἢ καὶ τῆς αἰτούμενης ὑπηρεσίας/βίτσιου. Γιὰ παράδειγμα ἄλλη ἡ χρέωσις τῆς ντόπιας τηλεγαμήστριας, ἄλλη τῆς ἐπισκέπτριας (call girl), ἄλλη τιμὴ ἡ περιηγήτρια (city tours) ἄλλη ἡ Ἐλλεηνίδα (ἀποκλειστικὰ πρεζάκι) τῆς περιπατητικῆς σχολῆς πλησίον καὶ πέριξ του Κολωνακίου, ἄλλη ἡ ἐκ περιστάσεως ὅλα τὰ ρουφάω, ἄλλη ὁ (ἡ) ἐδρόστροφος ἢ γυναικάνηρ ἢ ἀνδρόθηλυς (ὁ καὶ ἡ) φέρων γυναικεία ἐνδύματα (τράβελος), ἄλλη ἡ εἰσαγόμενη τῶν πρεσβειῶν (μπουρδέλων – «πρεσβεία» κατὰ τον Πετρόπουλο εἶναι καὶ τὸ κελὶ ὅπου διαμένουν οἱ πιὸ σκληροὶ κρατούμενοι) τῆς ὁδοῦ Φυλῆς, ἄλλη ἡ δηλωμένη –ἄλλη ἡ ἀδήλωτη κι ἄλλη ἡ τελευταίας ὑποστάθμης, δήλ. ἡ μὴ ἔχουσα στὸν ἥλιο μοίρα καλντεριμιτζοὺ ἀλλοδαπὴ (καὶ δὴ νέγρα), ποὺ ὑφίσταται τὰ πάνδεινα (καὶ ἀπ’ τοὺς νταβαντζῆδες καὶ ἀπ’ τοὺς πελάτες της) κ.ο.κ.

Ἡ ἀλλοδαπὴ καλντεριμιτζού, ἀνάλογα μὲ τὴν περίπτωση π.χ. ἐθνικότητα ἢ ἂν συνεργάζεται μὲ μπορντελοξενοδοχεῖο ἢ ἂν διαθέτη ὀλίγα δράμια  ἀπὸ  μυαλό, στὴν καλύτερη περίπτωση τσιμπάει ἕνα μικρὸ ποσοστὸ (νὰ φάει ἕνα πιάτο φαὶ) ἀπὸ τὴ βάρδια της καὶ στὴν χειρότερη κατατρομοκρατεῖται ἀπὸ τοὺς νταβαντζῆδες μένοντας τελείως ἄφραγκη ἐνίοτε δὲ καὶ δαρμένη. Μάλιστα, ἰδιαιτέρως τὶς ἀφρικανὲς, οἱ νταβάδες τους τὶς ἐκμεταλλεύονται ὄχι μόνο μὲ τοὺς γνωστοὺς τρόπους, ξύλο καὶ ἀπειλὲς (κατὰ τῶν ἰδίων ἢ καὶ τῆς οἰκογένειας ποὺ ἔχουνε ἀφήσει πίσω τους), ἀλλὰ και χρησιμοποιώντας τὴν ἀμάθεια καὶ τὴν  δεισιδαιμονία τους (βουντού, θὰ σοὺ κάνω μάγια, καὶ τὰ τοιαῦτα)!

Μιλάω ἀπολύτως σοβαρά...

Στὰ τρισάθλια ξενοδοχεῖα γαμιστρῶνες, ἰδίως γύρω ἀπὸ τὸ  Μεταξουργεῖο, αλλά και αλλού, τὸ ντζὰζ κοστίζει σήμερα περίπου 15 γιοῦρο ὅπου αἰσίως ἔχει κατεβεῖ ἡ τιμὴ μετὰ τὴν κρίση καὶ τὴν ξέφραγη προσέλευση καὶ δραστηριότητα ἀλλοδαπῶν κοριτσιῶν. Ἀφοῦ ἐπιστρέψαμε στὴν ἐποχὴ τοῦ Μεσοπολέμου (οἰκονομικά, ἐργασιακὰ ἀλλὰ καὶ ἰδεολογικά), ἐ ! τὸ μόνο ποὺ ἀπομένει πλέον εἶναι νὰ κάνει τὴν ἐμφάνισή της καὶ ἡ σύφιλη γιὰ νὰ εἶναι ἀσορτὶ καὶ μὲ τὴν σύγχρονη στιχουργική.

Ἀπὸ τὰ 15 αὐτὰ εὐρώ, συνήθως τὰ 5 ντζὰζ πᾶνε στὸ σπίτι (τρία τὸ σπίτι καὶ 2 τὸ λοιπὸ ἀπασχολούμενο προσωπικό, φύλακες, ὁδηγοὶ κτλ), καὶ ἐν συνέχεια παίρνει 10 ἡ πουτάνα, γιὰ κάθε γαμήσι (κάτι ἀνάλογο γίνεται καὶ στὶς βίζιτες, ἀλλὰ μὲ διαφορετικὰ ποσὰ φυσικά).  

Ὡς γνωστόν, μιά ἄλλη πουτάνα, ἡ ἱστορία διαγράφει κύκλους, ἄλλους μὲ μεγαλύτερη ἀκτίνα (ἤγουν διάφορα χρονικὰ διαστήματα ὡς τὴν ἐπανάληψη ἢ τὴν ἀντιστροφὴ τῶν ὅρων καὶ ἐπαναλαμβάνεται ἐνίοτε ὡς φάρσα) κι ἄλλους μὲ μικρότερη, διὰ τοῦτο φημολογεῖται ἤδη ὅτι στὰ διάφορα κωλάδικα καὶ μπουρδελάδικα στὴν Βουλγαρία κατέφθασαν οἱ πρῶτες Ἑλληνίδες πουτάνες γιὰ νὰ ἐπαληθευθοῦν οἱ εκδηκιτικά ἀναρτημένες ἐκεῖ, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς κρίσης ἐπιγραφές : «Προσεχῶς Ἑλληνίδες!»

Ὁ κόσμος, διατηρεῖ διάφορες καὶ ποικίλες ἀντιλήψεις στὸ μυαλό του γιὰ τὴν πουτάνα: Ἔτσι, πολλοὶ νομίζουν ὅτι ἢ πόρνη περνάει ζωὴ χαρισάμενη (λέει μιὰ παροιμία: Νάχα πουτάνας ριζικό, νάχα ἀκαμάτρας μοίρα) Ἄλλοι λένε: «τὶς κακομοῖρες πηδιοῦνται μὲ τὸν κάθε μαλάκα», ἢ «νὰ πᾶνε νὰ γαμηθοῦνε οἱ ξεκωλιάρες, βγάζουνε σὲ μία μέρα ὅσα βγάζω σὲ ἕνα μήνα», «καλύτερο γαμήσι τὸ κάνουνε τὰ Ρωσάκια », «χτύπησα μία παρταόλα 20 εὐρὼ ὅλα τὰ ἔξτρα καὶ ἀκάποτο», κλπ-κλπ. Οὐδὲν ψευδέστερον. Τίποτα ἀπ’ αὐτὰ δὲν ἰσχύει ἀπόλυτα. Οἱ γενικοὶ κανόνες καθορίζονται ἀπὸ τὴν ζήτηση καὶ οἱ εἰδικοὶ ἀπὸ τὴ μαντάμα, ἀλλὰ κάθε κακομοίρα ἀλλοδαπὴ καὶ ἀδήλωτη καλντεριμιτζοὺ ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ τοὺς περισσότερους σὰν ἕνα κομμάτι κρέας.

Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ βλέπουμε συχνά, εἶναι ἡ (καταγεγραμμένη σὲ ὅλη τὴν κινησιολογία τους) ἀπροθυμία τῶν γυναικὼν αὐτῶν νὰ ἐπιδείξουν ἔστω καὶ κὰτ΄ἐπίφασιν συμμετοχὴ στὴν πράξη, ποὺ συχνὰ καταμαρτυρεῖ περισσότερο κακομεταχείριση ἀπὸ φιληδονία. Φυσικά, ὁ Ἑλληναρᾶς γαμίκος δὲν ὀρρωδεῖ  πρὸ οὐδενός….. (ἀλλὰ ἀλὶ καὶ τρισαλὶ στὰ νιόβγαλτα παιδαρέλια...)

Ἄλλωστε, κι’ ὁ Καββαδίας τὸ ἔχει πεῖ μὲ σαφήνεια:

Ὁ ἄνεμος κλαίει. Σκυλὶ στὰ λυσσιακά του.

Γεια χαρά, στεριὰ κι ἀντίο, μαστέλο.

Γλίστρησε ἡ ψυχή μας ἀπὸ κάτου,

ἔχει καὶ στὴ κόλαση μπορντέλο.

- Πόσο πάει το μαλλί κορίτσια;

- Ντεκιπέντε γιοῦρο τὸ ντζὰζ ιὰ σένα τσωλαρά μου!