Περί της ἀφόδευσης ὁ λόγος

Ἡ διαδικασία τῆς ἀφόδευσης κι ἕνα μέγα

φιλοσοφικό ἐρώτημα

  ἕνα δοκίμιο τοῦ εἰδικοῦ πρωκτολόγου Δόκτορα

Georgioς o Βούς PhD on proctology, visiting Professor,

 University τοῦ H.Essen mesa H.Essen ἔΞω.

Deutschland fate skata  154 32

Μιά στρουχτουραλιστική θεώρηση μέ ἀριστερίστικο προτσές, μέσα στό ἱστορικό πλαίσιο τῆς ΚΩΛΕκτιβοποίησης τῆς παραγωγῆς σκατῶν ὑπό τή λάμψη τοῦ στρίνγκ.

Ὁ κῶλος εἶναι ἕνα ἀπό σημαντικότερα τμήματα τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Ἐκτός της οὐσιαστικῆς του σημασίας γιά νά καθόμαστε εἶναι τό μέρος τοῦ σώματος πού προσφέρει τήν ἄφατο ἱκανοποίηση τοῦ χιεσίματος, πού εἶναι ἡ μόνη ἀπόλαυση τοῦ ἀνθρώπου πού δέν τοῦ προκαλεῖ οὐδεμία τύψη, σέ μερικούς ὅμως, προσφέρει καί κάποιες ἄλλες… ἰδιαίτερες ἀπολαύσεις, πού ὅμως σέ ὁρισμένους προκαλοῦν τύψεις καί ἐνοχές. Δέν θά ἐπεκταθῶ ἐπ’ αὐτοῦ του θέματος διότι ἡ ἀντικειμενικότητά μου δέν μοῦ ἐπιτρέπει νά ἐκφέρω κρίσεις ἐπί πραγμάτων πού δέν ἔχω δοκιμάσει. Θεωρῶ ὅμως, ὅτι ἕνα καλό χέσιμο μπορεῖ νά σοῦ φτιάξει τήν ἡμέρα. Αὐτά σάν εἰσαγωγή στό θέμα μας πού εἶναι ἡ διαδικασία τῆς ἀφόδευσης.

Θά ξεφλουδίσω λοιπόν τό θέμα μου σάν κρομμύδι.

Εἶναι γνωστό ὅτι ἕνα καλό χιέσιμο εἶναι ἰσάξιο ἤ καί πολλές φορές ἠδονικότερο ἀπό ἕνα καλό γαμήσι. Τοῦτο ὀφείλετε στό ὅτι τό κάτω τμῆμα τῆς κωλοτρυπίδας ἔχει πολλές αἰσθητικές ἀπολήξεις καί λόγω αὐτῶν εἶναι ἐξαιρετικά εὐαίσθητο καί προπαντός καυλιάρικο. Εἴτε μᾶς ἀρέσει, εἴτε ὄχι, ἡ ἀλήθεια αὐτή ἀφορᾶ καί τά δύο φύλα.

Τό πάνω τμῆμα ὅμως τοῦ πρωκτικοῦ σωλήνα εἶναι... οὐδέτερο νά τό πῶ, ἀνάλγητο νά τό πῶ... ὅπως καί νά ‘χει ἀναίσθητο. Αἰσθητή γίνεται μόνον ἡ διάταση (τάνυσμα) ὡς αἴσθημα ἀνάγκης γιά τό χιέσιμο. Ὁτιδήποτε καί νά χώσουμε ἐκεῖ, ἰδιαιτέρα ἄν εἶναι καί μεγάλο, τήν μόνη ἀνάγκη πού εἶναι δυνατόν νά προκαλέσει, εἶναι νά κάνουμε τήν «ἀνάγκη» μας. Γιά τοῦτο, καί οἱ μερακλῆδες τοῦ κώλου (καί τῶν δύο φύλων) μποροῦν ὄντως νά εἰποῦν πώς τό μέγεθος δέν ἔχει σημασία. Ἐν ἀντιθέσει μέ κάποιες κυρίες πού τό ὑποστηρίζουν ἀναφερόμενες εἰς τό αἰδοῖο καί ἀσφαλῶς ψεύδονται, οἱ - ἐπιτρέψτε μου τήν ἔκφραση - «τσιγκολελέτες», στήν οὐσία καί κυριολεκτικά «χιέστηκαν» γιά τό μέγεθος, κατ’ ἐλάχιστον σε ὅτι ἔχει νά κάνει μέ τό μῆκος...

Ὁ θεματοφύλακας τῆς μεγαλύτερης σέ ποσότητα καί τῆς μίας καί μοναδικῆς πραγματικῆς παραγωγῆς τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος (σκατά), περικλείεται ἀπό δύο μύες, πού ἡ φυσιολογική τους λειτουργία εἶναι ἡ διατήρηση κλειστῆς τῆς κωλοτρυπίδας. Οἱ μύες αὐτοί καλοῦνται σφιγκτῆρες (...διά τόν κνησμόν τῶν ὁποίων ἔχω ἀναφερθεῖ εἰς προηγούμενο πόνημα καί πιθανῶς νά ἀναφερθῶ καί εἰς πρωθύστερον. Παρεμπιπτόντως ἕνα σας λέω. Μήν καταναλώνετε πολλά λουκούμια...) Ὁ ἔσω σφιγκτήρας εἶναι ἕνας μῦς, πού ἐλέγχεται ἀπό τό αὐτόνομο νευρικό σύστημα καί δέν ὑπακούει στή θέλησή μας. Μέ τή ἀδιάλειπτη σύσπασή τoυ, δέν ἐπιτρέπει τή ἔξοδο τῶν κoπράvωv. Ὁ ἔξω σφιγκτήρας τοῦ πρωκτοῦ, ἐλέγχεται ἀπό τή βούλησή μας. Ἡ διαδικασία τῆς ἀφόδευσης προϋποθέτει τήν ἐνεργητική χάλαση τοῦ ἔξω σφιγκτήρα τοῦ πρωκτοῦ. Ὁ σφιγκτήρας τοῦτος ὑπακούει στήν ὁδηγία διά τήν συγκράτηση τῆς κουράδας μέχρι νά βρεθεῖ ὁ κατάλληλος χῶρος γιά τό χιέσιμο. Ἄν δέν ὑπακούσει στήν προσταγή, τότε ....χεστήκαμε ἐκεῖ πού κλάσαμε σύντροφοι. Κυριολεκτικά...

Κάτω ἀπό ἀντίξοες συνθῆκες λοιπόν ὁ πρωκτός ἐξωθεῖται ὅπως ἐργασθεῖ ὑπερωριακῶς, καί ἄνευ οὐδεμίας ἀμοιβῆς πλήν ἐκείνης τῆς κατακριτέας μέ τήν ὁποία ἐλπίζω ὅτι θά ἀσχοληθοῦμε ἀναλυτικῶς εἰς ἑπόμενον πόνημά μας. Πάντως ἐπιπροσθέτως νά σᾶς ἀναφέρω πώς πρόκειται περί παρεξηγημένου τμήματος τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, τό ὁποῖον κοπιάζει καθημερινῶς, μήτε τῶν ἀργιῶν ἑξαιρουμένων, κάτω από ἰδιαίτερες συνθῆκες, κυριολεκτικά μέσα στά σκατά.

Ἅς δοῦμε λοιπόν τί ἀπό κάνει ἕνας κῶλος πάνω στόν ὁποῖο τίς ἀρκετές ὧρες τῆς ἡμέρας ἀράζουν οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι καί πλεῖστοι ἄλλοι συνάνθρωποί μας.

• Ἄλφα. Ἐπιτρέπει - ὅταν προσταχτεῖ - τήν διαφυγή τῶν κοπράνων. Ὅπερ καί σημαίνει σκατοδουλειά.
• Βήτα. Ξεχέζει διαρκῶς καί ἀκατάπαυστα, τή προσταγή τοῦ κυρίου του. Ὅπερ καί σημαίνει ὑπερωριακή ἐργασία. Ἐπειδή μάλιστα ὁ κύριός του δέν σταματᾶ νά ἐσκατολογεῖ οὔτε ὅταν τρώει (ρέ Ἄννα, σκατά τόν ἔκανες τό μουσακάαα), ὁ πρωκτός δέ ἀναπαύεται ποτέ. Ὅπερ καί σημαίνει συνεχές ὡράριο.
• Γάμα. Ἐξηγήθηκα! Εἰς τό κεφάλαιο «γάμα», θά ἀναφερθοῦμε εἰς ἑπόμενο πόνημα. Μήν βιάζεσθε. 

Κλείνοντας, μιᾶς καί τό θέμα μας εἶναι σκατά, δράττομαι τῆς εὐκαιρίας νά θέσω καί ἔvα μέγα καί ἄκρως φιλoσoφικόv ζήτημα σέ σχέση μέ τά σκατά…

Τό μέγα τοῦτο φιλοσοφικό ἐρώτημα ταλανίζει τόν Βούς κι΄ ὅλους τους μείζονες (μή σοῦ πῶ καί μερικούς ἐλάσσονες) φιλοσόφους των αἰώνων πού πέρασαν ἀλλά καί τῶν ἐπερχομένων, και εἶναι τό ἑξῆς:

"Αv φᾶς σκατά τσοπανόσκυλου καί xιέσεις, τί θά xιέσεις; Σκατά σκύλoυ ἤ σκατά ἀvθρώπoυ;"

Ὁ μέγας Βούλγαρος βιολόγος Βλαδίμιρος Κουραδώφ βέβαια ἀναφερόμενος στό ἐρώτημα ἔδωκε τήν δική του ἐκδοχή ἐπισημαίνοντας πώς μετά ἀπό τήν ἀπορρόφηση τῶν θρεπτικῶν συστατικῶν πού μπορεῖ νά περιλαμβάνουν τά σκατόσκυλα ὅπως  γ-πεντιγκρίνη, φρισκιώματα καί πρωτεϊνούχα πεπτίδια κοκκινιστοῦ, τό χιέζον ὑλικό παύει νά ἀνήκει στήν σύνθεση τοῦ σκατόσκυλου ἀλλά λόγω τῆς πολυπλοκότητας τῆς ὑφῆς του μετατρέπεται σέ κάτι πού ὁμοιάζει μέν μέ ἀνθρώπινο σκατό, μυρίζει σάν σκατόσκυλο ἀλλά ὡς πρός τήv γεύση καί τήv σύστασή του παραπέμπει σέ τάρτα κούκις. Συνεπῶς στό δοκίμιόν του "Κουράδες: τά παξιμάδια τοῦ χθές καί τά ντορίτος τοῦ αὔριο" ἀναφέρεται λεπτομερῶς σέ αὐτό τό σπάνιο συστατικό ὡς κάτι ἄλλο.