Τὸ μανιφέστο τοῦ Ἐκτρελανισμοῦ, τὸ εἶχα ἐπεξεργαστεῖ στὶς ἀρχὲς τοῦ 2004. Οὐσιαστικὰ ὑπῆρξε τὸ κομμάτι ποὺ ἔδινε τὸ ἰδεολογικὸ στίγμα της ὑπάρχουσας εὐφορίας ποὺ ἐπικρατοῦσε τότε. Μὴ δημοσιευμένο, τολμῶ νὰ εἴπω ὅτι τὸ Μανιφέστο τοῦ Ἐκτρελανισμοῦ συνέβαλε τὰ μάλα μὲ τὸν τρόπο τοῦ δίδοντας τὸ σπρώξιμο ποὺ ἀπαιτοῦσαν οἱ καιροί, γιὰ τὶς μεγάλες ἐθνικὲς ἐπιτυχίες ποὺ ἀκολούθησαν.
Μιλᾶμε γιά:
Τὴν κατάκτηση ποδοσφαιρικοῦ Euro-2004,
τὴν μεγαλειώδη κὰθ΄ ὅλα νίκη στὴν Eurovision-2004,
καί,
βεβαῖα, στὴν ἐπιτυχημένη διοργάνωση τῶν ἐνδόξων καὶ τρισενδόξων Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τοῦ 2004.
Σήμερα
ποὺ ἡ πατρὶς εὑρίσκεται ἐν κινδύνω καὶ διέρχεται δυσκόλους στιγμᾶς, ἡ δὲ οἰκονομικὴ στενωπὸς ποὺ μᾶς ἔχουν ὁδηγήσει ἔχει ἀποστερήσει τὸ χαμόγελο ἀπὸ τὰ χείλη τῶν συνανθρώπων μας, κρίνω σκόπιμο νὰ δημοσιεύσω τὸ ἐκτρελανιστικὸ μανιφέστο καὶ σᾶς καλῶ ὅλους νὰ μελετήσουμε τὸ ἐκτρελανιστικὸ φαινόμενο, μπᾶς καὶ δοῦμε πάλι καμιὰ ἄσπρη μέρα καὶ ξαναγελάσει τὸ χειλάκι μας.
Θεωρῶ λοιπὸν σκόπιμο νὰ δημοσιεύσω τὸ παρακάτω κείμενο.
Ἄλλωστε, τὴν δημοσίευσή του τὴ θεωρῶ ἐνταγμένη στὰ πλαίσια:
"ἑνὸς διαπροσυνεδριακοῦ διαλόγου γιὰ τὴ δημιουργία μιᾶς κίνησης ὀλίγων καὶ ἐκλεκτῶν ποὺ διὰ τοῦ ἐκτρελανισμοῦ θὰ ὁδηγήσουν τὴ χώρα στὴν ἔξοδό της ἀπὸ τὴν κρίση καὶ θὰ κάνουν τὸ χαμόγελο νὰ ξανανθίσει στὰ χείλη τῶν ἀνθρώπων".
"ἑνὸς διαπροσυνεδριακοῦ διαλόγου γιὰ τὴ δημιουργία μιᾶς κίνησης ὀλίγων καὶ ἐκλεκτῶν ποὺ διὰ τοῦ ἐκτρελανισμοῦ θὰ ὁδηγήσουν τὴ χώρα στὴν ἔξοδό της ἀπὸ τὴν κρίση καὶ θὰ κάνουν τὸ χαμόγελο νὰ ξανανθίσει στὰ χείλη τῶν ἀνθρώπων".
Πᾶμε λοιπόν.
Ο ΕΚΤΡΕΛΑΝΙΣΜΟΣ
Μία ἀρχικὴ προσέγγιση
ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ
Ὁ ἐκτρελανισμὸς εἶναι ἕνα ἄγνωστο -πλὴν ὅμως κυρίαρχο- ἰδεολογικὸ κίνημα. Μία κυρίαρχος ἰδεολογία ποὺ ἀπέχει ἀπὸ τὸ μαρξιστικὸ στερεότυπο, "οἱ ἰδέες τῆς κυρίαρχης τάξης εἶναι σὲ κάθε ἐποχὴ οἱ κυρίαρχες ἰδέες". Ὁ ἐκτρελανισμὸς ξεφεύγει ἀπὸ αὐτὰ τὰ στερεότυπα, διότι ὁ ἐκτρελανισμὸς ἀποτελεῖ πολυχρονική, πολυταξική,
καὶ δι-ἰδεολογικὴ θεωρία. Οἱ ρίζες τοῦ ἐκτρελανισμοῦ χάνονται στὰ βάθη τῶν Αἰώνων. Δύσκολα μπορεῖ κάποιος νὰ ἀναφερθεῖ μὲ σιγουριὰ γιὰ τὸν ἱδρυτὴ ἢ τοὺς ἱδρυτὲς τοῦ ἐκτρελανισμοῦ. Τὸ μόνον βέβαιον εἶναι πὼς κατὰ τὸν ροῦν τῆς ἱστορίας οἱ ἐκτρελανιστικὲς ἰδέες ἀπετέλεσαν τὸν πυρήνα -ἀλλὰ καὶ τὸν μανδύα- διὰ κάθε ἰδεολογία, θεωρία ἢ θρησκεία ποὺ ἐμφανίστηκε στὸ κοινωνικὸ προσκήνιο ἀλλὰ καὶ στὸ παρασκήνιο.
Εἶναι ἀρκετὰ παράδοξον τὸ γεγονὸς ὅτι μόνον ἐλάχιστοι μελετητὲς ἀπασχολήθηκαν, κι αὐτοὶ μᾶλλον ἐπιδερμικῶς, μὲ τὴν μελέτη καὶ ἀνάλυση τῆς ἱστορικῆς διαδρομῆς καὶ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ ἐκτρελανισμοῦ ἢ -σωστότερον- τοῦ ἐκτρελανιστικοῦ φαινομένου. Ὡς λογικότερα ἐξήγησης διὰ τὴν ἔλλειψη ταύτην, θεωρεῖται ἡ ἐπίδρασις τῶν ἀρχῶν τοῦ ἐκτρελανισμοῦ πάνω εἰς αὐτοὺς τοὺς ἰδίους τους μελετητὲς τῆς ἱστορίας τῶν ἰδεολογημάτων.
Πράγματι,
ὁ ἐκτρελανισμὸς διὰ τῆς μεθόδου τῆς διαχύσεως
κατάφερε νὰ ἐμποτίσει σχεδὸν ὅλες τὶς κοινωνικὲς ἐπιστῆμες, θεωρίες, ἰδεολογίες καὶ ἰδεοληψίες ποὺ ἐμφανίστηκαν, ἐμφανίζονται, ἢ θὰ ἐμφανιστοῦν στὸ μέλλον. Χιλιάδες ἐκ τῶν ἰδεολόγων συνανθρώπων μᾶς εἶναι ἐκτρελανιστὲς χωρὶς καν νὰ τὸ γνωρίζουν -καὶ χιλιάδες μικρότερες ἢ μεγαλύτερες θεωρήσεις τῆς ζωῆς εἶναι ἐκτρελανιστικὲς ἀλλὰ θὰ κατακοκκίνιζαν ἀπὸ ἐντροπὴ ἂν τὸ μάθαιναν .
Βασικὴ καὶ ἀναπόσπαστη ἀρχὴ τοῦ ἐκτρελανισμοῦ, ἀποτελεῖ ἡ ἐξουτοπίκευση τῶν ἀτόμων, κατὰ μόνας ἢ καὶ κὰθ΄ ὁμάδες, ἀλλὰ καὶ τοῦ σύμπαντος κόσμου ἐν γένει. Ἡ ἐξουτοπίκευση, ἂν καὶ ἐπανειλημμένα ἔχει ἀποδειχθεῖ ὡς ἀνυπόστατη, συνεχίζει νὰ ἀπασχολεῖ τὴν ἀνθρώπινη διάνοια, καὶ εἶναι ἴσως ὁ βασικότερος παράγοντας
διάδοσης τοῦ ἐκτρελανισμοῦ. Στὸ κέντρο τῆς ἐξουτοπικιστικῆς θεωρήσεως, ὅπως ἔχομεν κατ' ἐπανάληψιν ἐπισημάνει, βρίσκεται ἀφ' ἑνὸς μὲν ἡ αὐταρέσκεια τῶν ἀνθρώπων, ἀφεδύο δὲ οἱ ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. Οὐσιαστικά, ἡ ἐξουτοπίκευση θὰ συνεχίζει πάντα νὰ ὑφίσταται, διότι πιθανότατα
εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μὲ τὸν κόσμο τῶν ὀνείρων, μ΄ αὐτὸν τὸν ὑπέροχο καὶ ὀνειρικὸ κόσμο στὸν ὁποῖο ὅλα εἶναι καλῶς καμωμένα -καὶ ὅταν δὲν εἶναι, γίνονται- καθὼς καὶ "καλὰ κ' ἀγαθὰ" καὶ πραγματικά. Ὑπὸ μίαν ἔνοιαν, τὸ ὄνειρο εἶναι ὁ χῶρος ὅπου παίρνει σάρκα καὶ μορφή, μορφοποιεῖται δηλαδὴ ὁ "ἐξουτοπικὰ ποιημένος
κόσμος",
καὶ ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοιαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοι κάτι ἤξεραν ὅταν ὁμιλοῦσαν διὰ τὴν ἀγκάλη τοῦ Μορφέως (Μορφέας : Τὸ ὄνομα, βγαίνει ἀπὸ τὴ λέξη
"Μορφή")...
Μία
ἄλλη βασικὴ ἀρχὴ τοῦ ἐκτρελανισμοῦ, ἀντίθετος ἀλλὰ ταυτόχρονα συμπληρωματικὴ πρὸς αὐτὴν τῆς ἐξ-οὐτοπικεύσης, ἀποτελεῖ ἡ ἀρχὴ τῆς ἀποδιοπομποίησης. Ἡ ἀποδιοπομποίηση ἀποτελεῖ πύλην διὰ τῆς ὁποίας εἰσερχόμενοι προσεγγίζουμε
στὸ πλέον ἐπικίνδυνο μέρος τοῦ ἐκτρελανισμοῦ. Χαρακτηριστικὰ παραδείγματα ἀποδιοπομποίησης ἀποτελοῦν οἱ "μάγισσες" τοῦ μεσαίωνος καὶ οἱ ἑβραῖοι στὴν ἐποχὴ τοῦ Χίτλερ (ἀσχέτως ἂν στὴ συνέχεια αὐτοὶ μας προέκυψαν ἐξ-οὐτοπικευμένοι). Γενικότερα,
δὲν θὰ ἦταν ἄστοχο νὰ ἰσχυριστεῖ κάποιος ὅτι ἅπαντες οἱ θρησκευτικοὶ πόλεμοι καὶ ἅπασες οἱ θρησκευτικὲς σφαγὲς ἀποτελοῦσαν τυπικὰ παραδείγματα ἀποδιοπομποίησης. Ὡστόσο, μόνο τυχαῖο δὲν εἶναι πὼς μεγάλα ἢ μικρὰ ψήγματα τῆς ἀποδιοπομποίησης ἀπαντᾶμε πίσω ἀπὸ ἐθνικοὺς πόλεμους, μικροὺς ἢ μεγάλους, πίσω ἀπὸ κάθε εἴδους διωγμούς, πίσω ἀπὸ ἐπαναστάσεις, πίσω ἀπὸ διαζύγια, πίσω ἀπὸ τὰ ἐπεισόδια στὰ γήπεδα, πίσω ἀπὸ σχεδὸν ὅλες τὶς κοινωνικὲς ρήξεις...
Βέβαια,
εὐνόητον εἶναι, μία ρήξη, μία ἐπανάσταση, ἕνας πόλεμος, (ἐν προκειμένω οἰκονομικὸς) δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι νικηφόρος γιὰ ἀμφότερες (ἢ περισσότερες) ἐμπλεκόμενες πλευρές.
Κάποιοι κερδίζουν καὶ κάποιοι χάνουν. Δία νὰ προστατεύσουν τοὺς ἡττημένους ἀπὸ ἐνδεχόμενες ψυχολογικὲς ἡ ἄλλες κρίσεις καὶ καταρεύσεις, οἱ σοφοὶ ἱδρυτὲς τοῦ ἐκτρελανισμοῦ φρόντισαν νὰ δημιουργηθεῖ ὡς ἔννοια ἡ παρολίγοννικια
ἡ παραλίγονικητια. Τυπικὰ παραδείγματα
παρολιγονικητίας καὶ παραλιγονικητὲς εἶναι ὁ Λεωνίδας στὰ στενὰ τῶν Θερμοπυλῶν, ὁ Σπάρτακος στὴ Ρώμη καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος στὸ πάρσιμο τῆς πόλης. Παραλλήλως,
ἡ παρολιγοννικία ἐφαρμόζεται καὶ στὶς συγκρούσεις τῆς καθημερινότητας: Ἕνας ποὺ ἔρχεται σὲ σύγκρουση μὲ τὸ θρησκευτικό του δόγμα καὶ τὸ θρησκευτικό του δόγμα τὸν ἀποκηρύσσει καὶ τὸν ἀφορίζει, μπορεῖ ἄνετα νὰ νιώσει παρολιγοννικητής. Ἕνας μαραθωνοδρόμος ποὺ τερματίζει 224ος
ἀρέσκεται νὰ νιώθει παρολιγοννικητής. Οἱ Ἕλληνες κουμουνιστὲς μετὰ τὸν ἐμφύλιο ἐνοιωθαν εἰλικρινὰ ὡς παραλιγοννικητές.
Προσωπικὴ γνώμη τοῦ Βοὺς εἶναι πὼς ἡ ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ παραλιγονικητία, ὁ κόσμος μας θὰ εἶχε ἑκατομμύρια περισσότερους
πιὸ θλιμμένους ἀνθρώπους. Χωρὶς τὴν παραλιγονικητία, ὁ κόσμος μας θὰ ἦταν πιὸ μελανός.
Τέλος,
τέταρτη -ἀλλὰ θεμελιώδης- ἀρχὴ τοῦ ἐκτρελανισμοῦ ἀποτελεῖ ἡ μελλοντόλυνση.
Κάθε καλὸς ἐκτρελανιστὴς πιστεύει καὶ διαδίδει μία ἀπὸ τὶς πολλὲς μορφὲς μελλοντόλυνσις, ἀκόμα καὶ ἂν ὅλα γύρω του σηματοδοτοῦν τὸ ἀντίθετο. Ἡ μελλοντόλυνσις δὲν εἶναι ἁπλὴ πίστη ἑνὸς ἐκτρελανισμένου. Ὀφείλει νὰ εἶναι πλήρης πεποίθηση, ἀλλιῶς δὲν ἔχει τὰ ἀναμενόμενα ἀποτελέσματα.
Ἂς δοῦμε μερικὰ παραδείγματα ἐφηρμοσμένων μελλοντολυστικῶν ἰδεῶν:
Ἰδιαίτερης μνείας χρήζουν
κάποιοι ὀπαδοὶ μιᾶς ἐκτρελανιστικῆς αἵρεσης, οἱ Μαρξιστὲς - Λενινιστές, ἰδιαιτέρως οἱ Ἕλληνες, οἵτινες συνεχίζουν νὰ προσδοκοῦν μετὰ δογματικῆς πίστεως καὶ βεβαιότητας τὴν νομοτελειακὰ ἐπερχόμενη προλεταριακὴ μελλοντόλυνση, ἡ ὁποία, ἀφοῦ πρῶτα περάσει μερικὰ ἀναγκαῖα στάδια παρολιγοννικτίας,
στὸ τέλος θὰ καταστρέψει τοὺς ἀποδιομποποιημένους
καπιταλιστὲς καὶ θὰ γεμίσει εὐωχίαν τοὺς ἐξ-οὐτοπικευμένους προλετάριους
στὰ πλαίσια μίας ἐξ-οὐτοπικοποιημένης κοινωνίας.
Προσωπικὰ εἶμαι ἔμπλεος θαυμασμοῦ διὰ τοὺς Μαρξιστὲς-Λενινιστές, γιὰ τὸ κουράγιο τους, τὴν πίστη τους καὶ τὴν ἐπιμονή τους. Στὴ θέση τους θὰ εἶχα πάει γιὰ ψάρεμα.
Μία
ἄλλη αἵρεση ἐκτρελανιστῶν, οἱ "Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβὰ" ἀποτελοῦν παράδειγμα πρὸς ἀποφυγήν, καθόσον ἔκαναν λάθος χρήση τῆς μελλοντολύνσεως:
Τοποθέτησαν χρονικὰ τὴν μελλοντόλυνση, ἀρχικῶς στὸ 1914 καὶ ἐν συνέχεια σὲ ἄλλα ἔτη τοῦ 20ου αἰώνα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὴν πατήσουν οἰκτρά, ἐφόσον ὑποτίμησαν τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ μελλοντόλυνση ὀνομάζεται καὶ "θεωρία
τοῦ ὁρίζοντα" :
Κύριο συστατικό της ὀφείλει νὰ εἶναι τὸ ὅτι "ὅσο τὴν πλησιάζουμε, τόσο αὐτὴ ἀπομακρύνεται προκειμένου νὰ μᾶς ἐρεθίζει".
Λογικῶς σκεπτόμενοι, ὑποθέτουμε πὼς τὴν ἴδια κακὴ χρήση τῆς μελλοντολύνσεως κάνουν
σήμερα καὶ μερικοὶ προσφάτως ἐμφανισθέντες ἐκτρελανιστικὲς ὁμάδες κάτι "Ἔψιλον" καὶ τὰ τοιαῦτα, οἵτινες προσδιορίζουν τὴν μελλοντόλυνση ὡς λαμβάνουσα χώραν τὸ 2012 μκχ. Συνοδοιπόροι
τους στὸν ὀλισθηρὸ δρόμο τῆς διαψεύσεως, εἶναι καὶ οἱ διάφοροι μυστήριοι ἄλλων ἐκτρελανιστικῶν αἱρέσεων, ποὺ ἐπίσης -ἂν καὶ γιὰ ἄλλους λόγους- προβλέπουν ὅτι ἡ μελλοντόλυνση θὰ λάβει χώραν τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2012.
Στατιστικῶς τώρα, εἶναι βέβαιον πὼς θὰ διαψευστοῦν οἰκτρά, διότι χαρακτηριστικό
της μελλοντόλυνσης εἶναι τὸ ὅτι ἀμείβει πλουσιοπάροχα μὲ κουράγια ὅσους τὴ χρησιμοποιοῦν σωστά (τους Μαρξιστὲς-Λενινιστές, γιὰ παράδειγμα) ἐνῶ τιμωρεῖ οἰκτρὰ διαψεύδοντας ὅσους τὴν χρησιμοποιοῦν λανθασμένα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Γενικὰ μιλώντας, κάνοντας μία ἱστορικὴ ἀναδρομὴ ἐν εἴδει ἐπιλόγου, διαπιστώνουμε τὴν μεγίστη ἐπιρροὴ καὶ προσφορὰ τοῦ ἐκτρελανισμοῦ στὰ ἀνθρώπινα δρώμενα:
Χωρὶς τὸν ἐκτρελανισμὸ οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ εἶχε γνωρίσει τὴν χαρά, τὴν διέγερση καὶ τὸ πάθος τῆς θρησκείας, τὴ φαντασιακῆ ἐπινοητικότητα τῆς μαγείας, τὴν ἀπόλαυση τῆς ἐξουσίας, τὸ εὐγενὲς πάθος τῆς συνομωσίας, τὴν ἡδονὴ τῆς ὑποταγῆς στὸν κάθε μαλάκα ἐν ὄψει τῆς ἐπερχομένης
μελλοντόλυνσης...
Χωρὶς τὸν ἐκτρελανισμό, ἡ ἀνθρωπότητα δὲν θὰ εἶχε ἀναπτύξει τὴν ἐπιστήμη, τουλάχιστον μὲ τὴ σημερινή της μορφή... Ἡ τεχνολογία μποροῦμε νὰ ποῦμε θὰ εἶχε ἀκολουθήσει διαφορετικὸ δρόμο. Οἱ τέχνες θὰ ἦταν κάτι ἀνέγνωρο, ὁ Φειδίας ἐνδέχεται νὰ ἦταν ἕνας ἄσημος ὑλοτόμος ἢ λιθοξόος, ὁ Λένιν ἐνδέχεται νὰ ἦταν ἕνας ἁπλὸς λιμενεργάτης στὴν Κροστάνδη, ὁ Δαρβίνος ἐνδέχεται νὰ ἦταν ἁπλῶς ἕνας ἄγνωστος ἀγρότης.
Ἑκατομμύρια ἐκτρελανιστὲς στὸ διάβα τῆς ἱστορίας, δὲν θὰ εἶχαν ἑκουσίως θυσιαστεῖ στὸ βωμὸ τῶν ὑπέρτατων ἐξ-οὐτοπικευτικῶν ἰδεῶν καὶ ἀξιῶν, καὶ δὲν θὰ εἶχαν ἀφήσει παρακαταθήκη στὶς ἐπερχόμενες γενιὲς ἐκτρελανιστῶν τὶς ὑψηλὲς ἠθικές, καὶ πνευματικὲς ἀξίες τους.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὁ Χίτλερ, ὁ πατερούλης ὁ Στάλιν, ὁ Πὸλ-Πὸτ στὴν Καμπότζη, ὁ Ἀλάριχος, ὁ Γιτζὰκ Σαμίρ, ὁ Ἐρνᾶν Κορτες, ὁ Θεοδόσιος ὁ Μέγας, ὁ Πιζάρο, ὁ Κεμὰλ Ἀτατούρκ, οἱ μεγάλοι ἱεροεξεταστές, ὁ Βασίλειος ὁ Βουλγαροκτόνος καὶ ἄλλες φωτεινὲς μορφὲς τῆς ἱστορίας μας θὰ μᾶς ἦταν ἐντελῶς ἄγνωστοι, ἀφήνοντας λευκές, τόσες καὶ τόσες χρυσὲς σελίδες στὴν ἱστορία τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπινων ἐπιτευγμάτων...
Ὁ Χριστὸς ὁ Βούδας καὶ ὁ Μωάμεθ ἐνδέχεται νὰ παράμεναν ἁπλοὶ τσοπαναραῖοι καὶ καμηλιέρηδες, τὸ κοράνι καὶ ἡ βίβλος δὲν θὰ ἦταν best-sellers, ὁ Παρθενώνας καὶ οἱ πυραμίδες δὲν θὰ ὑπῆρχαν ἢ θὰ εἶχαν κατασκευαστεῖ ὡς ἁπλὰ χαμόσπιτα, τὸ μέγα Σινικὸ τεῖχος δὲν θὰ φαινόταν ἀπὸ τὴ Σελήνη, ἡ Χιροσίμα θὰ ἦταν ἁπλῶς μιὰ βαρετὴ πόλη ὅπως τόσες ἄλλες, τὸ Ἄουσβιτς ἐνδέχεται νὰ ἦταν ἕνα ἀκόμη Πολωνικὸ κωλοχώρι γεμάτο πλήξη καὶ ἀνία καὶ χωρὶς καθόλου ἱστορία, δὲν θὰ εἶχε λόγο νὰ τὸ ἐπισκεφτεῖ κάποιος...
Δὲν θὰ εἶναι ὑπερβολὴ ἂν καταλήξουμε στὸ συμπέρασμα πὼς ὁ ἐκτρελανισμὸς -καὶ μόνον αὐτὸς- ἔκανε τὸν κόσμο μας ὅπως εἶναι σήμερα, καὶ ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια τοῦ ὀφείλουμε πολλά, καὶ πρέπει κάποτε νὰ τοῦ τὰ ἀνταποδώσουμε...
Ντόκτορ Γεώργιος ὁ Βοὺς
προφέσορας ἐκτρελανιστικὴς σημειολογίας καὶ πρόεδρος τοῦ Ἔξω- ραϊστικοῦ Συλλόγου Κοιμητηρίων Ἑλλάδας (Ε.ΡΑ.ΣΥ.Κ.Ε.). Τὸν τελευταῖο καιρὸ ἀσχολεῖται ἐμβριθῶς μὲ τὴν μελέτη τῆς γραμμικῆς ἐξισώσεως Ψ next=ἂx(1-x) προσπαθώντας νὰ προβλέψει τὰ ἀποτελέσματα τοῦ προγράμματος ποὺ ἐφαρμόζει ἡ ἀγαπητή μας κυβέρνηση εἰς τὸν πρωκτὸ τῶν Ἑλλήνων.
Τὸ γελᾶτε ρεεεε;
Ὅπως ἀκριβῶς στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνος ὑπῆρξαν καὶ ἐμφανίστηκαν μανιφέστα,
πολιτικά, θρησκευτικά, τέχνης, (πχ
ντανταϊσμός, κτλ) καὶ ποὺ ἔδωκαν τὸ πολιτισμικὸ στίγμα τοῦ αἰώνα, ἔτσι πρέπει νὰ γίνει καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 21ου.
Ἔλα, ὅμως, ποὺ κανένας κερατὰς παγκοσμίως ἐδέησε νὰ συντάξει μανιφέστο, πλὴν τοῦ Θείου τοῦ Βούς !!! (Τὸ Θεῖος ἀπὸ τὸ Θεϊκὸς)
Ὅθεν, εὑρίσκομαι πρὸς ἀναζήτησιν μεταφραστῶνε, γιὰ νὰ μεταφράσουνε τὸ μανιφέστο καὶ νὰ διαδοθεῖ εἰς τὰ ἀνὰ τὰς Εὐρώπας συντρόφια, ὄτως ὥστε νὰ γονιμοποιηθεῖ ἡ ξευτίλα ἡ Ἱστορία τουλάχιστον γιὰ τὰ ἑπόμενα 99 χρόνια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου