Απόψε, μέσα στη Βουλή, θα παιχτεί η οδυνηρή κορύφωση του δράματος που βασανίζει εδώ
και πέντε χρόνια τον τόπο, και παράλληλα η τραγική πιστοποίηση του ελλείμματος
που χαρακτηρίζει συλλήβδην το ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Παράλληλα, έξω απ τη
Βουλή, στην Πλατεία Συντάγματος, ο "λαός", δηλαδή οι ελάχιστες
εκατοντάδες επαγγελματιών κομπάρσων που μάζεψαν κόμματα και συνδικάτα, θα δίνει
την πολλοστή, βαρετή παράσταση του έργου "δεν θα περάσει", "λαέ
μη σκύβεις το κεφάλι, αντίσταση και πάλι" και άλλα τέτοια τερπνά που
μάθαμε δεκαετίες τώρα να τα λέμε μηχανικά, ταυτίζοντας τον ακτιβισμό με την κοινότοπη
βαρεμάρα και την άρνηση οποιασδήποτε πρωτοβουλίας που θα τάραζε, έστω για λίγο,
το τέλμα. Σήμερα, η αριστερά πληρώνει τη σχεδόν θεσμοθετημένη κουλτούρα της
άρνησης του "όχι σε όλα" με την οποία γαλβάνισε τις γενιές της
μεταπολίτευσης. Μπορώ να πω κάπως αφοριστικά, ως άνθρωπος που πλήρωσε για τα
λάθη του, και που κουβαλά και θυμό και απογοήτευση, ότι τη συγκεκριμένη
τουλάχιστον στιγμή και για το συγκεκριμένο τόπο οι έννοιες "αριστερά"
και "δεξιά" είναι σαφώς ανενεργές και πάντως παρωχημένες... Η όποια
πολιτική σκέψη και δράση οφείλει να ξεκινήσει πέρα και μακριά από τα
συγκεκριμένα αυτά στεγανά! Εκτός και αν επιμένουμε να παίζουμε στο θέατρο του παραλόγου
από την δεκαετία του 50...
Τη στιγμή λοιπόν που πρέπει να πεθαίνουν οι ιδεοληψίες, οι
εμμονές και ο αφόρητος λαϊκισμός της κυβερνητικής αριστεράς δεν μπορεί να
λείπει από το ιστορικό αυτό σόου -το λέω με λύπη- ο Βάρδος της μεταπολίτευσης,
ο Βασιλιάς της μουσικής "αγκιτάτσια" και ο πιο σοβαρός επιχειρηματίας
του επαναστατικού κομφορμισμού, ο Μικρούτσικος! Τον θυμάμαι την Παρασκευή, πριν
από το δημοψήφισμα της Κυριακής στον ίδιο χώρο του Συντάγματος να συγκινεί
όλους τους ευσυγκίνητους που είναι κολλημένοι στο '80 και βέβαια την πρόεδρο
Ζωή και σκέφτομαι πόσο θα του ταίριαζε ο στίχος του ποιητή "πέρασαν μέρες
πολλές μέσα στη λίγην ώρα". Σε λίγες μόλις ώρες σαράντα ολόκληρα χρόνια
θρυμματίζονται - η χαμένη ανολοκλήρωτη μεταπολίτευση - ενώ μια ολόκληρη αλυσίδα
ευκαιριών δεν ευοδώθηκε εξαιτίας της εγκληματικής ανικανότητας όλων όσων
παρέκαμπταν τα υπαρκτά προβλήματα της ζωής εν ονόματι των φαντασμάτων της
θεωρίας.
Επιμένω: η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για μια πιο δημοκρατική και πιο
αλληλέγγυα Ευρώπη και για ένα χρέος που στραγγαλίζει κάθε παραγωγική δυνατότητα
της χώρας ήταν ορθή. Αντιθέτως, ήταν άθλια η στρατηγική μέσω της οποίας
προσπαθούσε να επιβάλει την πολιτική της, με αποτέλεσμα να βραχυκυκλωθούν οι
μαθητευόμενοι μάγοι τύπου Βαρουφάκη, εκθέτοντας και τον Πρωθυπουργό και την
Ελλάδα στην ευρύτερη ευρωπαϊκή οικογένεια. Σήμερα, η γερμανική πολιτική της
ύφεσης και του πειθαναγκασμού στο Βερολίνο θριαμβεύουν αφού χρησιμοποίησαν τη
χώρα μας και πάλι σαν πειραματόζωο. Το
Ελληνικό Ζήτημα έφερε σε πρώτο επίπεδο τα χρόνια θεσμικά προβλήματα της Ε.Ε.
Και τη κρίση που σοβεί στους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς των Βρυξελλών. Το
τίμημα, όμως, για αυτή την "αντίσταση" ήταν και είναι τεράστιο.
Αυτή τη στιγμή, ο Τσίπρας, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, καλώς
ή κακώς, παίζει μόνος του χωρίς διάδοχο σχήμα, χωρίς καμιά εναλλακτική
δυνατότητα. Άρα η ιστορική ευθύνη του είναι τεράστια. Πήρε τη σωστή απόφαση να
μετατρέψει το ΟΧΙ σε ΝΑΙ και να καταλήξει στο αναγκαίο Μνημόνιο που απαλλάσσει
τη χώρα από την άτακτη χρεοκοπία. Τώρα όμως πρέπει να τιμήσει την υπογραφή του
και να εφαρμόσει αυτά που ψήφισε. Παρά τη δημοφιλία του, το πολιτικό του κύρος
έχει τρωθεί. Ανεπανόρθωτα ή όχι, θα το δείξει ο χρόνος και βέβαια οι δικές του
πρωτοβουλίες στο μέλλον.
Κι ο Μικρούτσικος; Κι ο Λαζόπουλος;
Στην Ελλάδα η εκμετάλλευση της σαχλαμάρας είναι το πιο
επικερδές επάγγελμα στη χώρα. Το είδος παράγεται εν αφθονία και αναπαράγεται
έως εμετού. Τα πλήθη αποθεώνουν τον Λαζόπουλο όταν “σατιρίζει” ομού μετά της
δεσποινίδος Πάνιας ένα κοινωνικό ερείπιο που έπεσε τα νύχια τους και σε αυτή
την ανθρωποφαγία δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να διαμαρτυρηθεί. Αφήστε που κάποιοι
μπορεί να το θεώρησαν και προοδευτικότητα. Ο Λαζόπουλος, ας μην ξεχνάμε, έγινε
μήλο της έριδας ώστε να εκπροσωπηθεί τους “προοδευτικούς” στο ευρωκοινοβούλιο
και είναι πια ο κατ' εξοχήν διανοούμενος του ΣΥΡΙΖΑ.
O tempora o mores.
